آموزه عشق عرفانی نزد بیدل دهلوی
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 5، شماره: 19
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 103
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-5-19_002
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
یکی از موضوعهای مورد توجه در دیوان میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی، موضوع عشق است. واژه عشق در دیوان بیدل بسامد بالایی دارد. در این مقاله سعی برآن است که مفهوم عشق عرفانی از دیدگاه بیدل مورد بررسی قرار گیرد. بیدل برای رسیدن به خداوند راه عشق را اختیار میکند و آن را بر راه زهد ترجیح میدهد و عشق را ازلی و منشاء پیدایش عالم و آدم میداند. بیدل مذهب و آیین خویش را عشق معرفی میکند و این عشق را خارج از حیطه اختیار خود میداند. به نظر او عقل در برابر عشق عاجز است و دل شکسته را جایگاه عشق میداند. بیدل هر کسی را محرم عشق نمیداند و اگر کسی هم به این مقام رسید حق فاش کردن آن را ندارد و کافی است که این عشق یک بار در دل روشن شود دیگر خاموش شدنی نیست و با عشق اتحاد و اتصال الهی حاصل میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان