« سمبل سازی و معنا سوزی» قرائتی مولف محور از حکایت شاه و کنیزک
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 8، شماره: 32
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 103
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-8-32_004
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
فتح باب مثنوی، حکایت شاه و کنیزکی است که جولانگاه آراء بسیاری است. پایان تلخ و خاص آن، باعث انتقاد تلخ برخی از مولانا از یک طرف و سمبلسازی بعضی دیگر از طرفی دیگر است. اما از نظر نگارنده این داستان تبیین یک خط مشی مهمی از مرامنامه مبانی عرفانی است که سمبل سازیها باعث مکتوم ماندن این خط مشی است. سالک برای سلوک در اولین گام باید پیری برای خود بگزیند و مانند مرده در دست غسال، تحت اراده او باشد. به آنچه او میکند، اعتراض نکند. این خط مشی را مولانا در این داستان که اول گام مثنوی است، با نیک بدنمای یک پیر به تصویر میکشد و آن عمل را چونان عمل خضر (نماد پیر) میداند که حتی درکش برای موسی نیز دشوار است. همین نکته است (قیاس نگرفتن کار پاکان با کار خود) که او را به داستان طوطی و بقال میکشاند
کلیدواژه ها:
Mawlana ، Masnavi ، king and slave-girl ، the importance of the wise man ، void analogy ، symbolization ، مولانا ، مثنوی ، شاه و کنیزک ، اهمیت پیر ، قیاس باطل ، سمبل سازی
نویسندگان