بررسی شطحیات عرفانی با نگاهی به نظریه گشتاری چامسکی
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 9، شماره: 33
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 47
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-9-33_008
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
یکی از نظریههای مهم زبانی، نظریه گشتاری است. غرض از گشتار یا تاویل، این است که تعداد جملههای زبان به وسیله حذف، تبدیل، اضافه و جابهجایی تاویل شود. این مقاله با هدف تبیین شطحیات بر مبنای تاویلهای زبانی به بررسی چند نمونه از شطحیات عرفا بر اساس نظریه گشتاری میپردازد و به دنبال پاسخگویی به این پرسشها است: که آیا شطحیات عرفا را میتوان با بعد تاویلی و گشتاری زبان بررسی کرد؟ تفاوت گشتار در زبان عادی و ارجاعی با زبان عرفانی در چیست؟ نتایج بررسیها نشان میدهد: شطحیات صوفیانه، شکلی از گفتار است نه زبان و در واقع نشانی از ویژگی خلاقیت و زایایی زبان و نمودی از کنشهای زبانی است. در زبان ارجاعی(زبان عادی و علمی)، یک روساخت با اعمال قواعد گشتار از یک یا چند ژرفساخت متناسب و همساز بهدست میآید و رابطه میان ژرف ساخت و رو ساخت تا حدود زیادی روشن و منطقی است؛ اما در زبان شطح روساخت از چندین ژرفساخت متفاوت و متناقض حاصل شده و همینامر، باعث دشواریابی و دیرفهمی آمیخته با حیرت، در شطحیات شده است.
کلیدواژه ها:
Shathiyya ، Transformation ، Deep Construction ، Structure ، Interpretation ، شطحیات ، گشتار ، ژرف ساخت ، روساخت ، تاویل
نویسندگان
سودابه فرهادی
PhD student of Mystical literature
ایوب امیدی
PhD student of Mystical literature