کارکرد عرفانی نمادهای طبیعی(حوزه بحری) در اشعار فارسی شمس مغربی
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 9، شماره: 34
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 97
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-9-34_007
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
از زمانی که شعر زبان گویای عرفان گردید جنبه رمزگونگی نیز با آن ملازم شد. شمس مغربی که از پیروان مکتب ابن عربی(محی الدین) است، گرایش های عارفانه و صوفیانه ای درشاعری به این جنبه دارد و در این راه به تاسی از مراد خود مفاهیم و مضامین عالی تصوف را به صورت سمبلیک بیان کرده است.یکی از شیوه های زبان نمادین شعر عرفانی که در کلام شمس مغربی و بسیاری از شاعران عارف مشهود است کاربرد پدیده های طبیعی: دریا، باران، چشمه و... درهیات نماد و رمز عرفانی است. شمس با رویکردی عرفانی دست به نمادسازی زده و غالبا در خدمت مفهوم وحدت وجود و مقولات مرتبط با آن به کار گرفته است. هدف این پژوهش نیزشناسایی نماد های طبیعی اشعار مغربی که در این حوزه وارد است می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیر پارسافر
دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان.
سیاوش مرادی
Assistant Professor in Persian language and literature, Islamic Azad university of Hamedan, Hamedan, Iran.