بررسی و تحلیل وجوه متنوع عرفان در «هفت شهر عشق» عطار

در سده های بعد از اسلام و به خصوص بعد از حمله مغول، نوعی از عبادت به شکل گوشه نشینی و به نام تصوف و عرفان، شکل گرفت که ساختارهای دیگر فرهنگ ایران از جمله ادبیات را تحت الشعاع خود قرار داد. عرفان دارای مراحل و درجاتی است که سالک راه حق باید آنها را طی کند. ادبای زیادی از جمله مولوی، سنایی، جامی و عطار، آثار ادبی خود را به بازگویی این مراحل و درجات اختصاص داده اند. در این بین عطار به عنوان پرچم دار ادبیات عرفانی، سرمشق شاعران و نویسندگان پس از خود شد. به طور ویژه در قرن ششم و هفتم سنت عزلت نشینی در کنج خانقاه ، سرپناه قشرهای بسیاری از مردم شد و رفته رفته همین سنت، باعث آفرینش و استواری ادبیات عرفانی گردید. عطار یکی از مهم ترین ادبای عرصه عرفان است که در منظومه منطق الطیر عصاره ی اندیشه عرفانی خویش را بازتاب داده است، او نگاهی خاص به مراحل و منازل سلوک داشته و ما در این مقاله قصد بررسی مراحل و منازل سلوک از نظر وی را داریم.

کلیدواژه ها:

Haft shahr ، Love ، Attar ، Mysticism ، Iranian Literature. ، ادبیات ایران ، عرفان ، عطار ، هفت شهر عشق.