جهانی شدن و ضرورت مدیریت آموزش شهرنشینی نوین

شهر و شهرنشینی، امروزه از مهمترین موضوعات اجتماعی است که می تواند عناصر فرهنگی و کلیه فرایند های ناشی از تاثیر انسان و محیط پیرامون او را دستخوش تغییر و تحول قرار دهد. شهر مفهومی مدنی دارد. و ساخت مدنیت و الگوهای توسعه شهری نیازمند رجوع به منابع دینی نظریه پردازی، الهام از گذشته و داشته و پیشینه تاریخی و متناسب سازی آن با نیازهای پیچیده و گوناگون انسان معاصر است. با اندکی دقت در پیرامون خود می بینیم که بسیاری از معضلات پیش آمده در کلانشهرهای ایران با مسئله چندگانگی مدیریت ها یا تداخل وظایف چند دستگاه ارتباط مستقیم دارد، به طور حتم وجود برخی موانع درقانون، مدیریت شهری را برای شهرداری مشکل کرده است، ضمن اینکه تعدد دستگاه ها در پیگیری برخی مسایل شرایط را برای افزایش تصدی گری دولت در برخی حوزه ها افزایش داده است؛ نظام شهرنشینی و روند سریع آن در کشور های در حال توسعه سبب هجوم گسترده به شهرها و پیدایش بخش خدمات متورم، حاشیه نشینی گسترده، بیکاری پنهان، پیدایش دوگانگی شبکه های اجتماعی مهاجرین در شهرها می گردد. شهرهای کشورهای رشد نیافته نهاد های دورگه ای هستند که در نتیجه دو واکنش پدید آمده اند: اول واکنش به تقسیم کار اجتماعی که پدیده ای بومی است و دوم واکنش به ادغام در اقتصاد جهانی(گیلبرت و گاگلر ۱۳۷۵: ۳۱). در کشورهای در حال توسعه بر خلاف کشور های توسعه یافته مراحل انتقال جمعیت بسرعت طی شده است. ورود دستاوردهای تکنولوژی جدید موجب کاهش نرخ مرگ ومیر و در عین حال به دلیل عدم همزمانی رشد شاخصهای اجتماعی فرهنگی همانند باسوادی کل جامعه بخصوص باسوادی زنان و جمعیت قابل توجه روستائی نرخ زاد و ولدها در حد دوره ماقبل صنعت باقی مانده است و این امر سبب پیشی گرفتن رشد زاد و ولد بر میزان مرگ ومیر و در نتیجه افزایش جمعیت شده است(ازکیا ۱۳۷۴ :۷).

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزش ، شهرنشینی نوین