توقیفیت صفات الاهی از نظر شیخ مفید و ابن سینا
محل انتشار: دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه، دوره: 9، شماره: 17
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 71
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IMAMIYA-9-17_011
تاریخ نمایه سازی: 25 مرداد 1402
چکیده مقاله:
در تاریخ تفکر بشری هیچ مسئله بنیادینی به اندازه شناخت خدا، که جز به واسطه صفات او تعالی مقدور نیست، بشر را به اندیشه وادار نکرده، و پاسخ به نحوه به کارگیری این صفات، مطالبه ای جدی از متفکران هر عصر، خصوصا فلاسفه و متکلمان، بوده است. در میان اندیشمندان اسلامی و در فکر کلامی فلسفی امامیه، اندیشه شیخ مفید و ابن سینا به عنوان تاثیرگذارترین و پایدارترین اندیشه ها در حوزه کلام و فلسفه، که تحولات فکری عمیقی را پس از خود سبب شده است، از امتیازات ویژه ای در این زمینه برخوردارند. این نوشتار در صدد است با الگو قراردادن این دو فکر فلسفی و کلامی در جغرافیای فکر شیعه، دیدگاه این دو اندیشه را در مسئله ای مهم در باب صفات الاهی، یعنی «توقیفیت اسما و صفات الاهی» بررسی کند. در این خصوص هرچند شیخ مفید صراحتا به توقیفیت، و ابن سینا به عدم آن قائل شده، اما هر دو به جواز عقلی آن حکم کرده اند؛ لذا با توجه به مبانی مشترک مستنبط و مستخرج از آرای هر دو متفکر و نیز کشف و فهم مبنایی نبودن اختلافات ظاهری میان ایشان در مسئله فوق، امتیاز توحیدی فکر شیعه به عنوان مبنای دو فکر و نیز وجه جامع میان کلام امامی و فلسفه اسلامی، به عنوان یافته نهایی محل تاکید قرار گرفته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن قاسمپور
استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه طلوع مهر، قم، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :