تحلیلی بر عوامل موثر بر آموزش و تدریس مجازی

سازمان جهانی بهداشت بیماری شیوع ۱۹-COVID را یک اضطرار بهداشت عمومی اعلام کرد. با توجه به شیوع ویروس و لزوم جلوگیری از انتشار آن، با تعطیلی کلاس های حضوری مدارس در ایران (و سایر نقاط جهان)، بحث تدریس آنلاین مطرح شد. لذا این مقاله با هدف بررسی عوامل موثر بر آموزش و تدریس مجازی انجام گرفت. روش تحقیق از نوع تحقیقات کیفی و توصیفی-تحلیلی بود و با روش کتابخانه ای انجام شد. نتایج نشان داد، در خصوص کیفیت آموزش مجازی دو دسته نظر وجود دارد، برخی معتقدند، آموزش مجازی نسبت به آموزش سنتی کیفیت بالاتری دارد و برخی مخالف این نظر هستند. همچنین، در دوره ایپدمی کرونا، برخورداری از مهارت های سواد دیجیتالی برای معلمان بسیار ضروری بوده و معلم باید مهارت هایی داشته باشد که بتواند اثربخش بوده و رسالت آموزشی خود را به خوبی انجام دهد. نیاز به امکانات آموزش آنلاین از مهمترین ملزومات این نوع آموزش است. همچنین، مهارت های مورد نیاز معلمان در تدریس مجازی عبارت بود از: مدیریت زمان، همکاری، نوآوری، سازگاری، آشنایی با فناوری و توانمندی در بکارگیری آن، تخصص در زمینه موضوع و مشارکت دانش آموزان. روش های مدیریت موثر در تدریس در فضای مجازی نیز عبارت بود از: نوع روش ارائه محتوا، ارتباط کلامی بین معلم و دانش آموز، فرودآمدن از مقام برتر (تعامل مناسب معلم و دانش آموز)، استفاده از تدریس خصوصی، دخالت دادن والدین در تعلیم وتربیت و توجه به ویژگی های مخاطبان. بنابراین توجه به این عوامل می تواند ما را در شناسایی چالش های تدریس آنلاین و حل موانع یاری سازد.

کلیدواژه ها:

کرونا ، آموزش مجازی ، امکانات دیجیتال ، تدریس آنلاین