آسیب شناسی آموزش های مجازی از دیدگاه دانشجویان پرستاری همدان

مقدمه و هدف: آموزش ابزاری مناسب برای ارتقاء سطح دانش، مهارت و بینش افراد هر سازمان و ضامن پیشرفت و توسعه آنها می باشد. امروزه، یادگیری الکترونیکی یکی از شیوه های نوین در عرصه آموزشی می باشد که در معرض آسیب های متعددی قرار دارد که نیازمند بستری مناسب و غلبه بر چالش های پیش روی خود است. مواد و روش: پژوهش حاضر از نوع کیفی و با رویکرد تحلیل محتوا انجام گردید. ۱۸ نفر از دانشجویان پرستاری با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با آن ها مصاحبه نیمه ساختارمند انجام شد. تمامی مصاحبه ها ضبط و به صورت مکتوب درآمده و در نهایت با روش Lundman وGraneheim تجزیه و تحلیل انجام گردید. جهت اطمینان از صحت و پایایی داده ها از معیارهای Linclon و Gouba استفاده شد.یافته ها: اطلاعات بدست آمده در شش طبقه و سه زیر طبقه دسته بندی گردید. ۱- بعد آموزشی (برنامه ریزی آموزشی، روش تدریس، محتوای آموزشی)، ۲- بعد فناورانه (زیرساخت، کیفیت، امنیت)، ۳-بعد مدیریت (برنامه ریزی، ساختار سازمانی، دیدگاه مدیران)، ۴- بعد اخلاقی (جایگاه آموزش الکترونیکی، اخلاق حرفه ای، قانون و مقررات) ۵- بعد سازمانی (تغییر، سیاستگذاری، هدف گذاری)، ۶- بعد پشتیبانی (سرمایه گذاری، منابع علمی، منابع انسانی) می باشد.بحث و نتیجه گیری: افزایش آگاهی از زیر ساخت های نظام آموزش الکترونیکی و شفاف سازی محدودیت ها و آسیب های مرتبط با آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا انتظار می رود که مدیران و مسئولین با شناسایی آسیب های هر بخش نسبت به رفع آنها اقدام کرده و عوامل موثر برای پیشرفت این نوع آموزش را در نظام سلامت کشور فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، آموزش مجازی ، پرستار