تاثیر آموزش مجازی بر اجتماعی شدن دانشجویان از دیدگاه دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 66

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ENEIMED04_018

تاریخ نمایه سازی: 25 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: انسان موجودی اجتماعی است لذا اجتماعی شدن یکی از نیازهای اساسی و اولیه انسانهاست. اجتماعی شدن فرایندی است که در شکل گیری شخصیت نقش به سزایی دارد و از طریق آن فرد می آموزد که چگونه رفتارهایی متناسب با انتظارات جامعه داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مجازی بر فرایند اجتماعی شدن دانشجویان از دیدگاه ایشان انجام گرفت.روش کار: در یک مطالعه کیفی توصیفی، با ۱۵ دانشجوی مقطع کارشناسی، مصاحبه فردی غیرحضوری نیمه ساختاریافته انجام گرفت. سوال کلیدی مصاحبه این بود که از نظر شما آموزش مجازی چه تاثیراتی بر فرایند اجتماعی شدن دانشجویان داشته است؟ مصاحبه ها پیاده و ثبت شد و سپس در یک فرایند کاهشی، کدها، زیرطبقات و طبقات استخراج گردید.یافته ها: تجزیه و تحلیل مصاحبه های شرکت کنندگان منجر به استخراج ۱۷ زیرطبقه و پدیدار شدن ۴ طبقه اصلی گردید. طبقات اصلی تحت عناوین "محدودیت در توانمندی مهارتهای ارتباطی"، "کاربست بهینه شبکه های اجتماعی و برنامه های الکترونیکی"، کاهش بستر ارتقاء ظرفیتهای روانی" و "افزایش فرصت انجام فعالیتهای متنوع و مورد علاقه" نام گذاری شدند.نتیجه گیری: آموزش مجازی فرایند اجتماعی شدن دانشجویان را در حیطه های مختلف فردی، خانوادگی، حرفه ای و اجتماعی متاثر ساخته است. مهمترین شاخصه متاثر از مجازی‎سازی، شیوه های برقراری ارتباط با دیگران است که همزمان حائز جنبه های مثبت و منفی است. پیام برای سیاست گذاران: نهادینه شدن و گستردگی آموزش مجازی در دوران پاندمی کرونا، این امکان را فراهم ساخته است که در دوران پسا کرونا نیز موسسات آموزشی بیش از قبل این شیوه از آموزش را مورد توجه و استفاده قرار دهند. بر این اساس ضرورت دارد که سیاست گذاران امر آموزش، تاثیرات آموزش مجازی بر جنبه های مختلف رشد فردی و اجتماعی فراگیران را شناسایی کرده و در راستای اصلاح نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت گامهای جدی و سازنده بردارند.

نویسندگان

محمد شیخیانی

دکترای تخصصی روان شناسی عمومی، دانشگاه پیام نور مرکز بوشهر، بوشهر، ایران

سهیلا جعفری میانائی

مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، گروه کودکان و نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، اصفهان، ایران