چالش های آموزش مجازی

مقدمه: بیماری نوظهور COVID-۱۹ در نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۸-۹۹ دانشگاه ها در ایران، لزوم رعایت فاصله اجتماعی و قرنطینه خانگی را مطرح و در نتیجه ادامه آموزش حضوری را با اختلال مواجه کرد و آموزش مجازی راهکاری برای عدم توقف آموزش در مدارس، دانشگاه ها انتخاب شد. راهکاری که گرچه برای عدم توقف آموزش در کشور اتخاذ شده بود، اما دانشجویان و دانشگاه ها را با چالش جدید و پیچیدگی های خاصی روبه رو کرد. این مطالعه کیفی با هدف تبیین تجربیات مدرسین دانشگاه از چالش های آموزش مجازی در دوران پاندمی کووید-۱۹طراحی و اجرا گردید.روش: این مطالعه با روش تحلیل محتوای قرار دادی با ۲۴نفر از مدرسین دانشگاه که به صورت هدفمند انتخاب شدند، انجام شد. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با سوالات باز استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل محتوای قراردادی به روش لاندمن و گرانهایم انجام گرفت.یافته ها: نتایج توصیفی مطالعه نشان داد دامنه سنی مشارکت کنندگان ۳۰ تا ۵۵ سال بود. ۶۲/۵ درصد مدرسین شرکت کننده زن بودند. سابقه تدریس شرکت گنندگان از ۳ تا ۲۶ سال متغیر بود. از نظر مرتبه علمی ۵۸ درصد استادیار، ۲۰درصد مربی، ۱۶ درصد دانشیار و ۶درصد استاد تمام بودند. ۶۶درصد اساتید در دانشگاههای دولتی مشغول به کار بودند. چالش های غیر قابل انتظار شامل ۴ طبقه اصلی مشکلات فن اوری، آشفتگی مدیریتی، ارزیابی سطحی و مشکلات آموزشی بود. این طبقات بخشی از مشکلات و نقایص آموزش الکترونیک همچون محدودیت در استفاده از روش های مختلف آموزش و انتقال کامل مفاهیم درسی، سطحی بودن یادگیری، برنامه ریزی ضعیف آموزشی را در بستر زیر ساختهای موجود مطرح نمود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های موجود، معایب این شیوه آموزش و نیاز دنیای امروز به لحاظ آن در آموزش های مختلف لازم است بستر مساعد و زیر ساختهای کافی از جمله سخت افزاری و نرم افزاری را فراهم نمود تا با نهادینه شدن آموزش الکترونیک به گسترش و سهولت یادگیری فراگیر کمک نمود.

کلیدواژه ها:

پاندمی کووید-۱۹ ، مدرس ، آموزش مجازی ، اهداف یادگیری ، دانشگاه ، مشکلات آموزشی