تحلیل و بررسی تطبیقی فرایند کاربری زمین در سه نمونه طرح جامع شهری با تاکید بر اندازه شهر

اغلب کشورهای در حال توسعه، با رشد جمعیت و اندازه شهرها در نتیجه آن ناهماهنگی کاربری زمین و توسعه ناکارآمدزیرساخت های شهری مواجه هستند. در کشور ما، طرح جامع شهری بیشتر به منظور رعایت و اجرا قوانین و مقررات شهرسازی، تعیینپهنه های کاربری زمین و شناسایی حوزه نفوذ شهر تدوین می شود. این طرح ها با توجه به این که برداشتی از سالیان دور تجربیاتکشورهای دیگر است، بعضا همراه با موفقیت و تحقق پذیر نبوده اند. از این رو در فرآیند تدوین طرح جامع باید به مواردی نظیرخصوصیات منحصر به فرد شهر توجه شود. این تحقیق ا ز نوع تحقیقات کاربرد ی است که با استفاده ا ز تحقیقات بنیادی صورت می پذیرد وبه روش کتابخانه ای و مطالعه اسنادی گردآوری شده است. یکی از مهمترین ویژگی هایی که باید در فرآیند تدوین طرح جا مع در نظرگرفته شود، اندازه شهر است. اندازه شهر بر روی عواملی چون جمعیت پذیری، سرانه ها، نظام کاربری شهری و جهت توسعه شهر تاثیرمستقیم می گذارد و لزوما باید در فرآیند تدوین طرح توسط مهندسین مشاور شهرسازی مد نظر قرار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

طرح جامع ، برنامه ریزی کاربری زمین ، اندازه شهر ، شیراز ، فسا ، ارسنجان