ارزیابی شخص های مسکن پایدار شهری در سکونتگاه های غیر رسمی (مطالعه موردی: سکونتگاه های غیررسمی شهر مشهد)

با توجه به اهمیت مسکن در ساختار شهرهای امروزی و زندگی شهروندان توجه به اصول توسعهپایدار در جهت عدالت فضایی و اجتماعی و ساختار کالبدی شهرها، مطلوبیت کمی و کیفی کاربری ها بهویژه کاربری مسکونی و مقوله مسکن به امری مهم تبدیل شده است. مسئله ی اصلی در توسعه پایدارمسکن، توجه به نبازهای نسل آینده در عین برطرف کردن نیازهای فعلی مسکن افراد جامعه است، بهشکلی که تامین مسکن امروز با کم ترین تغییر حالت در محیط طبیعی این امکان را به نسل آینده بدهدکه به شکلی بهینه برای خود فضای زیست فراهم کنند. پژوهش حاضر به دنبال تحلیل شاخص هایمسکن پایدار در سکونتگاه های غیر رسمی منطقه دو شهرداری مشهد می باشد. روش تحقیق در پژوهشحاضر توصیفی تحلیلی بوده که اطلاعات آن به صورت پرسشنامه ای جمع اوری شده اند. نمونه آماریپژوهش حاضر با استفاده از فرمول کوکران و با درصد اطمینان ‎۹۵ درصد ۳۸۴ نفر به انتخاب و موردپررسی قرار گرفتند از انجا که در این پژوهش هدف، بررسی پایداری مسکن است از روش نمونه گیریتصادفی استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که در مجموع از بین ابعاد پایداری مسکن درسکونتگاه های غیر رسمی شهر مشهد. بعد اجتماعی با میانگین ۳.۴ بهترین وضعیت و بعد اقتصادی بامیانگین ۲.۱۳ بدترین وضعیت را در میان ابعاد پایداری مسکن در سکونتگاه های غیر رسمی منطقه دوشهر مشهد دارا بودند همچنین نتایج نشان می دهد برای تمامی شاخحص ها مفدار معنی داری کمتر از۰/۰۵ بوده بنابراین وضعیت این شاخص ها با یکدیگر تفاوت دارند.

کلیدواژه ها:

مسکن پایدار ، توسعه پایدار شهری ، سکونتگاه های غیررسمی شهر مشهد