مروری برتجارب بلند مرتبه سازی در ایران و جهان

مقدمه و بیان مسئله: یکی از پدیده های بحث برانگیز در شهرسازی معاصر، راهبرد بلندمرتبه سازی در فرایند برنامهریزی شهری است. رشد روزافزون جمعیت شهری، افزایش مهاجرت از روستا به شهر، کمبود زمین و گرانی زمین به ویژهدر کلان شهرها و مشکلات ناشی از گسترش افقی شهرها از جمله دلایلی هستند که اتخاذ راهبرد بلند مرتبه سازی راتوجیه پذیر کرده است. در این راستا عدم توجه به معیارها، استانداردها و ضوابط باعث بروز مشکلاتی در مناطق شهری وآینده شهرها شده است.هدف پژوهش: در این مقاله سعی شده است تا با بررسی تطبیقی تجارب بلندمرتبه سازی در ایران و جهان و معرفیپروژه های بلندمرتبه سازی، در جهت بهبود روند بلندمرتبه سازی در ایران گام برداشته شود.روش پژوهش: در راستای دستیابی به هدف پژوهش از رویکرد کیفی و از شیوه مطالعه توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها مطالعات کتابخانه ای- اسنادی می باشد. نتیجه گیری: در ایران بلند مرتبه سازی براساس حد ارتفاع تعریف می شود. مشکل اساسی تعریف براساس ارتفاعاین است که از انعطاف لازم برخوردار نیست زیرا بلندی دارای یک مفهومی نسبی است و علاوه بر ارتفاع باید به متغیرهای کمی و کیفی نیز توجه کرد. درکشورهای جهان عموما بلندمرتبه سازی براساس ویژگی های ساختمان و یا مکاناستقرار آن در شهر و منطقه تعریف می شوند و بررسی متغیرهای کمی و کیفی از الزامات بلندمرتبه سازی می باشد.امروزه مباحث علمی و تحقیقاتی زیادی بر روی بلندمرتبه سازی متمرکز شده است تا بتواند آن را به حالت بهینه درآوردهو ضمن افزایش مزیت ها به کاهش پیامدهای منفی آن بیانجامد. در راستای کاهش پیامدهای منفی ناشی از بلندمرتبهسازی ها باید توجه و بررسی معیارها، شاخص ها، اصول و ضوابط احداث بناهای بلند را الزامی دانست مسئله ای که درایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بلندمرتبه سازی ، توسعه عمودی ، ایران ، جهان