نگاهی به تزئینات مساجد دوره صفوی در سبک معماری اصفهانی (نمونه موردی: مسجد شیخ لطف الله اصفهان)

تزئینات در معماری اسلامی مقولاتی بنیادیند و نه سطحی و همچنین یکی از اصلی ترین و موثرترین مولفه های وحدت بخشبه شمار می رود. در واقع بحث معماری اسلامی بدون پرداختن به تزئینات آن ناقص است. تزئینات و آرایش بناها در دوراناسلامی به خصوص در عصر صفوی شکوه و زیبایی معماری را به گستره ظهور رسانیده است. اگرچه بناهای بسیاری از ایندوره به جای مانده که اگر چه به لحاظ اصول معماری در خور توجه نیستند؛ اما از لحاظ تزیین و شکل ظاهری بسیار زیبا وبی بدیل هستند. در این میان مسجد شیخ لطف الله در اصفهان یکی از شاهکارهای دوره صفویه است که از لحاظ تزئیناتمورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی و انجام مطالعات کتابخانه ای به بررسی آنها پرداخته است. یافته-های این تحقیق نشان میدهد که عنصر تزئینی در اکثر قسمتهای مختلف مسجد شیخ لطف الله، کاشیکاری است؛ عنصریکه بخش جدایی ناپذیری از معماری اسلامی ایران به حساب می آید.

کلیدواژه ها:

تزیینات ، کاشی کاری ، مسجد شیخ لطف الله ، معماری صفوی