الگوهای طراحی فضای آموزشی در جهت ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی کودک (سطح مورد مطالعه کودکان پیش دبستانی)

پژوهش ها نشان می دهد که محیط و اجتماع با حضور انسان شکل می گیرد و تحت تاثیر اوست و همچنین انسان نیز تحت تاثیر محیط پیرامون خویش می باشد. ایام کودکی زمان آغاز این تاثیرپذیری است. نقطه ای است که باید بستر آموزش و پرورش و رشد اجتماعی و تعاملات اجتماعی برای کودک فراهم باشد تا فردای جامعه را بهتر و فعال تر بسازد. کسب مهارت های اجتماعی، به خصوص یادگیری ایجاد ارتباط و تعامل در محیط های حجمی از ع ناصر و ا جزای اصلی اجتماعی شدن افراد در همه جوامع انسانی و فرهنگ هاست. در این میان می توان محیط های آموزشی را از جمله فضاهایی دانست که در این امر نقش بسزایی دارند و می توانند با عملکرد خود در بهبود روابط اجتماعی و حضور پذیری کودکان و در پی آن موفقیت در زمینه های مختلف آنان بسیار موثر باشند. هدف از این پژوهش تبیین عوامل تاثیرگذار فضای کالبدی پیش دبستانی بر تعاملات کودکان در راستای رشد شخصیتی، عاطفی، روانی و جسمی آن ها می باشد. با شناخت این عوامل و به کارگیری ایده های حاصل می توان فضای مدارس را به گونه ای طراحی کرد که کودکان بتوانند با انگیزش بیشتر و تعامل با یکدیگر توانایی ها و استعدادهای خود را افزایش دهند و به رشد شخصیتی و روانی بالایی دست یابند. بنابراین سعی داریم در راستای این مسئله با بهره گیی از ابزار کتابخانه ای، مصاحبه و استناد به مدارک موجود و پژوهش های انجام شده در این زمینه به این موضوع بپردازم.

کلیدواژه ها:

تعامل انسان و محیط ، کودکان ، تعاملات اجتماعی ، کودکان پیش دبستانی (۶ سالگی) ، فضای آموزشی ، شاخصه های طراحی ، طراحی فضای داخلی ، عوامل محیطی