عوامل موثر بر طراحی فضای آموزشی بر اساس سرزندگی و معماری سبز

فضاهای عمومی و به طور خاص فضاهای آموزشی- فرهنگی (دانشگاه ها، فرهنگسراها و ....) از گذشته تا به امروز مکان هایبالقو های برای حضور اجتماعی شهروندان بوده است که برای ادامه ی حیات به فضای سبز و نشاط و سرزند گی نیازمنداست. از آنجا که انسان تقریبا از سن ۷ سالگی تا سن میانسالی خود، بیشترین گذران عمر را در محیط های آموزشی دارد،در نتیجه احساس آسایش و سرزندگی در این محیط ها بسیار حائز اهمیت می باشد. تحقیقات زیادی در جهت ارتقاسرزندگی فضاهای عمومی انجام گرفته است. در این مقالات کمتر به تاثیر معماری سبز در ایجاد فضای سرزنده توجهشده است. واضح است که لازمه ی سرزندگی فضاهای آموزشی حضور افراد است. اما امروزه این فضا، به فضاهایی جهتانجام ضروریات و وظایف تبدیل شده است و به عنوان یک فضا بر ای گذراندن اوقات فراغت و هم نشینی اجتماعی توجهنمی شود. به گون ه ای که گذراندن وقت در فضاهای آموزشی حتی به عنوان امری مذموم برای جوانان در بین خانواده هاتلقی نمی شود. در نتیجه توجه به معماری سبز برای ایجاد سرزندگی و بتبع آن افزایش روابط و حضوراجتماعی افرادامری ضروری است. به همین جهت این پژوهش به شناخت اصول معماری سبز و تلفیق آن با سرزندگی پرداخته است .

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، معماری سبز ، سرزندگی ، نشاط