رویکرد معمارانه به هویت معماری سنتی ایران با نگرشی به معماری پایدار

پایداری لغتی است که جنبه های پیچیده ی بسیاری را شامل می شود. امروزه اغلب، لغت پایداری در جامعه مطرح است. اما معنی درستاین لغت و مفاهیم آن برای معماران، هنوز، کاملا واضح نیست. از آنجایی که هیچ روش یا توصیه ی قطعی درباره ی معماری پایدار وجود ندارد،بنابراین توجه به مباحث و نظریه های بیان شده در این زمینه ضروری به نظر می رسد. هر چند توسعه ی پایدار ریشه های اکولوژیکی واقتصادی دارد، ولی با جستجو درباره ی معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار، نقش طبیعت هرچه بیشتر آشکار میگردد. در این راستا این مقاله تلاش در نمایاندن برخی راهکارهایی دارد که معماری سنتی ایران را به معماری قابل تطبیق با تعریف پایدار(سبز)، اگر نه در همه ابعاد،لااقل در اصل و ریشه می نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، فرایند معماری ، طبیعت