مقایسه اثربخشی روانشناسی مثبت گرا و روان درمانی چندوجهی لازاروس بر خودکارآمدی و تاب آوری زنان کارمند در پساکرونا

هدف این پژوهش ، مقایسه تاثیر روانشناسی مثبت گرا و روان درمانی چند وجهی لازاروس بر خودکارآمدی و تاب آوری زنان کارمند در پسا کرونا بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان کارمند شهر شیراز در سال ۱۴۰۱ بودند که ۴۵ نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند . برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه خودکارآمدی شغلی شرر(۱۹۸۲)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، استفاده شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود . گروههای آزمایش تحت روان درمانی مثبت گرا (۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای ) و روان درمانی چند وجهی لازاروس ( ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای ) قرارگرفتند و پس از سه ماه مرحله پیگیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج پژوهش نشان داد که هردو روانشناسی مثبت گرا و درمان چندوجهی لازاروس بر افزایش خودکارآمدی و تاب آوری زنان کارمند اثربخشند (۰.۰۰۱ > P) ، همچنین نتایج تحلیل نشان داد، درمان چند وجهی لازاروس نسبت به روانشناسی مثبت گرا، دارای تاثیر بیشتری بر افزایش خودکارآمدی وتاب آوری است ( ۰.۰۵>p ).

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تاب آوری ، روانشناسی مثبت گرا ، درمان چند وجهی لازاروس ، زنان کارمند در پسا کرونا