تغییرات اپیدیدیم در موش های دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین تحت درمان با عصاره الکلی پیاز

هدف و مقدمه: دیابت اثرات نامطلوبی روی دستگاه تولیدمثل مردان دارد. پیاز دارای آنتی اکسیدان های زیادی می باشد که میتواند اثرات مخرب ناشی از دیابت بر روی بافت های مختلف را بهبود بخشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر حفاظتی عصاره ی دانه یپیاز بر روی تغییرات هیستوپاتولوژیک اپیدیدیم رت هایی که توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند ، اجرا گردید.مواد و روشها: در این مطالعه ی آزمایشی، ۵۰ سر رت بالغ نژاد ویستار به ۵ (هر گروه ۱۰ سر) تقسیم شدند. گروه های ۱ و ۲شامل رت های دیابتی که ۰.۱ سی سی عصاره پیاز را در دوزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از طریق گاواژ معدهروزانه دریافت می کردند. گروه ۳ (به عنوان گروه کنترل) شامل رت های سالم بودند که آب و غذای معمولی را به مدت ۴ هفتهدریافت میکردند. گروه ۴ شامل رتهای دیابتی غیر درمانی بودند که مقدار ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین بهصورت درون صفاقی دریافت کردند و با FBS بیشتر از ۲۰ میلی گرم بر دسی لیتر به عنوان دیابت در نظر گرفته شدند. گروه ۵ همشامل رت های دیابتی میشدند که روزانه انسولین را با مقدار دوز ۳ واحد بر ۱۰۰ گرم به ازای وزن بدن از طریق تزریق زیر جلدیدریافت میکردند. ساختار مورفولوژیکی و بافت شناسی اپیدیدیم در گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که پارامترهای بافت شناسی در موش های صحرایی دیابتی که دریافت کننده ی عصاره ی پیاز بودند، به طورقابل توجهی بهبود یافت. تجویز هر دو دوز ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر میلی لیتر توانست قطر اپیتلیوم را افزایش و ضخامت بافتفیبروماسکولار را به طور معنی دار کاهش دهد . همچنین داده ها مشخص کرد که قطر توبول و لومن در گروه های تحت تیمار عصارهی پیاز تغییر قابل توجهی نکرد.نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که عصاره ی دانه ی پیاز میتواند به عنوان یک عامل حفاظتی در مقابل اثرات مضر دیابت برروی سیستم تولید مثلی مردان مبتلا به دیابت مفید باشد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، اپیدیدیم ، عصاره ی دانه ی پیاز ، استرپتوزوتوسین ، انسولین