توانمندسازی مبتنی بر جانشین پروری با متغیر میانجی مسئولیت پذیری اجتماعی (مورد مطالعه کارمندان دانشگاه یزد)

هدف این پژوهش بررسی تاثیر توانمندسازی بر جانشین پروری با در نظر گرفتن متغیر میانجی مسئولیت پذیری اجتماعی در میانکارمندان دانشگاه یزد میباشد. به منظور گردآوری داده های پژوهش از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده شد. جامعه آماری کارمندان دانشگاهیزد در سال ۱۴۰۱ به تعداد ۳۱۳ نفر تشکیل میدهند. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه ۱۱۶ نفر تعیین که از روش نمونه گیری در دسترساز جامعه مذکور انتخاب شدند. روایی ابزار جمع آوری داده ها به صورت محتوایی با استفاده از نظر اساتید و چند نفر از کارشناسان خبره ارزیابیو دیدگاه های پیشنهادی آنها در پرسشنامه اعمال شده است و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. همچنینپایایی ابزار جمع آوری داده ها نیز به روش آلفای کرونباخ ارزیابی و تایید شد. در این پژوهش توانمندسازی متغیر مستقل، جانشین پروری متغیروابسته و مسئولیت پذیری اجتماعی متغیر میانجی بوده است. متغیر توانمندسازی با عامل های خودمختاری، شایستگی، معنی داری و تاثیرگذاریمدنظر میباشد. با توجه به یافتههای پژوهش میتوان گفت هر چهار عامل توانمندسازی بر جانشین پروری تاثیر معناداری دارد وبنابراین توانمندسازی روانشناختی بر جانشین پروری تاثیر دارد و همچنین توانمندسازی با متغیر میانجی مسئولیت پذیری اجتماعیبر جانشین پروری تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، جانشین پروری ، مسئولیت پذیری اجتماعی