عوامل سازمانی موثر بر شایستگی مدرس بالینی؛ مطالعه کیفی

اهداف: مربیان بالینی برای انجام موثر نقش خود نیازمند صلاحیت و شایستگی لازم هستند. این شایستگی تحت تاثیر عوامل گوناگون برون فردی قرار می گیرد و بیشتر مطالعات انجام شده در پرستاری، ویژگی های عوامل فردی را گزارش نموده اند و خیلی ناچیز به عوامل سازمانی توجه کردند. در عین حال بررسی درک و تجارب ذینفعان و افرادی که به طور فعال درگیر با این مساله هستند، در شناخت این عوامل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف تبیین تجارب دانشجویان و مربیان پرستاری از عوامل سازمانی موثر بر شایستگی مدرس بالینی انجام شد.   روش ها: این پژوهش مطالعه ای کیفی است که به روش تحلیل محتوی در دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال ۱۳۸۸ با انجام مصاحبه بدون ساختار با ۱۲ دانشجوی پرستاری و ۱۰ مربی بالینی انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه بدون ساختار و یادداشت های عرصه جمع آوری شد و به روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها: ۱۰۸ کد اولیه در ۲۵ کد مفهومی قرار گرفت که در مجموع در ۷ طبقه و ۳ درون مایه تقسیم شد. درون مایه های اصلی "برانگیزاننده بودن محیط یادگیری" (۲ طبقه)، "پرسشگری دانشجویان" (۲ طبقه) و "ناکارآمدی مدیریت آموزشی" (۳ طبقه) بودند.   نتیجه گیری: شایستگی مدرسان بالینی پرستاری ضمن نیاز به ویژگی های درون فردی مدرس تحت تاثیر عوامل برون فردی و سازمانی مثل ویژگی های محیط یادگیری، خصوصیات دانشجویان و کارآمدی مدیریت آموزشی موسسه قرار دارد. لذا لازم است تا ضمن پیاده کردن سیستم شایسته محور برای گزینش و ارزشیابی مدرسان بالینی، مجموعه عوامل فوق هم درنظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Nursing Education ، Clinical Education ، Clinical Instructor ، Competency ، آموزش پرستاری ، آموزش بالینی ، مدرس بالینی ، شایستگی