میزان موفقیت آموزش فراگیر کودکان استثنایی از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهرستان ساری

اهداف: آموزش و پرورش در قرن بیست و یکم، ۴ مولفه "یادگیری برای دانستن"، "یادگیری برای عمل کردن"، "یادگیری برای زیستن" و "یادگیری برای باهم زیستن" را مدنظر دارد. امروزه، آموزش فراگیر یکی از بارزترین و پرکشمکش­ترین موضوعات پیش روی سیاست­گذاران و متخصصان آموزشی در سراسر جهان است. هدف از این پ‍ژوهش بررسی میزان موفقیت طرح آموزش فراگیر از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهرستان ساری بود.   روش ها: این مطالعه توصیفی در سال ۱۳۸۹ در معلمان دوره ابتدایی عادی، استثنایی و رابط شرکت کننده در طرح آموزش فراگیر در شهرستان ساری انجام شد و همه ۶۰ نفر معلم به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، ویراست دوم پرسش نامه "سازمان پژوهش آموزش و پرورش استثنایی" بود. با کمک نرم افزار SPSS ۱۸ از روش­های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل T تک نمونه­ای و آزمون فریدمن برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد .   یافته ها: اجرای طرح آموزش فراگیر در اداره امور مدرسه، رشد اجتماعی، رشد عاطفی، جایگاه و موقعیت اجتماعی، خودشناسی دانش­آموزان با نیازهای ویژه، تعامل دانش­آموزان با نیازهای ویژه با سایر دانش­آموزان و نوع رفتار دانش­آموزان عادی، موفق بود، اما در امور آموزشی دانش­آموزان با نیازهای ویژه، موفقیت چندانی نداشت.   نتیجه گیری: اجرای آموزش فراگیر در رشد ابعاد مختلف آموزشی دانش­آموزان با نیازهای ویژه مفید است.

کلیدواژه ها:

Inclusive Education ، Social Development ، Emotional Development ، Social Status ، Self Identify ، Students with Specific Needs ، آموزش فراگیر ، رشد اجتماعی ، رشد عاطفی ، جایگاه اجتماعی ، خودشناسی ، دانش آموزان دارای نیازهای ویژه