وضعیت یادگیری سازمانی و توانمندسازی پرستاران؛ دانشگاه علوم پزشکی تهران

اهداف: یادگیری سازمانی فرآیندی پویا ست که سازمان را قادر به سازگاری سریع با تغییرات می سازد . هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط دو مولفه یادگیری سازمانی و توانمندسازی از دیدگاه پرستاران به عنوان منابع بزرگ دانش سازمانی و انتقال دانش در بیمارستان ها بود. روش ها: مطالعه توصیفی- همبستگی حاضر در جامعه ۱۲۰۰ نفری پرستاران ۴ بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در بازه زمانی مهرماه تا اسفندماه ۱۳۹۱ انجام گرفت. ۳۱۰ پرستار به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه استاندارد دارای ۳ بخش اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه ۱۶سئوالی گومز و ۲۰ سئوال پیرامون مولفه توانمندسازی کارکنان بود. تجزیه و تحلیل داده های با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۸ و آزمون های آماری همبستگی پیرسون، آزمون T مستقل و آنوا انجام شد. یافته ها: میانگین مولفه یادگیری سازمانی در پرستاران مورد مطالعه، ۷۳/۰±۹۹/۲ و توانمندسازی ۵۷/۰±۶۰/۳ بود. قوی ترین همبستگی مولفه توانمندسازی با بعد فضای باز و آزمایشگری (۵۱/۰=r) و ضعیف ترین همبستگی با بعد دید سیستمی (۳۹/۰=r) بود. رابطه معنی داری بین مولفه توانمندسازی (۰۲۳/۰=p) و بعد فضای باز و آزمایشگری (۰۰۵/۰=p) با متغیر جنسیت وجود داشت. همچنین رابطه معنی داری بین بعد دید سیستمی (۰۱۵/۰=p) و متغیر نوع استخدامی پرستاران مشاهده شد. نتیجه گیری: رابطه قوی بین مولفه یادگیری سازمانی و ابعاد آن با مولفه توانمندسازی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Organizational Learning ، Empowerment ، Nurse ، Hospital ، یادگیری سازمانی ، توانمندسازی ، پرستار ، بیمارستان