محیط آموزشی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)؛ دیدگاه کارورزان گفتاردرمانی

اهداف: آموزش بالینی در افزایش مهارت عملی دانشجویان پزشکی نقش مهمی ایفا می کند. بنابراین برای اطمینان از موثربودن محیط بالینی در یادگیری، این محیط باید مورد ارزش یابی قرار گیرد. این مطالعه، با هدف ارزیابی محیط آموزشی براساس مدل DREEM از دیدگاه کارورزان گفتاردرمانی در بخش های بالینی مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، ۵۹ نفر از کارورزان گفتاردرمانی سال آخر مقطع کارشناسی (ترمهای هفتم و هشتم)، در نیم سال اول و دوم سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ در بخش های داخلی مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) به صورت سرشماری در مطالعه شرکت کردند. ابزار پژوهش، پرسش نامه استانداردشده ۴۴سئوالی DREEM بود. تحلیل داده ها، با استفاده از آزمون T مستقل و به کمک نرم افزار SPSS ۱۸ انجام گرفت. یافته ها: میانگین مجموع نمرات به دست آمده از پنج حیطه محیط آموزشی، ۷/۱۲۵ از ۱۷۶ امتیاز بود که کیفیت آموزشی با ۴۴/۷۱% مطلوب ارزیابی شد. همچنین از پنج حیطه مورد بررسی، تنها حیطه درک کارورز از توان یاددهی اساتید در سطح بسیار مطلوب ارزیابی شد و سایر حوزه ها در حد مطلوب بودند. محیط آموزشی از نظر گروه مردان و زنان، مجردان و متاهلان و ترم های هفت و هشت تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰p>). نتیجه گیری: براساس مدل DREEM، محیط آموزشی بخش های بالینی مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در دانشگاه علوم پزشکی ایران، از نگاه کارورزان گروه گفتاردرمانی مطلوب ارزیابی می شود.

کلیدواژه ها:

DREEM Model ، Educational Status ، Speech Therapy ، الگوی DREEM ، محیط آموزشی ، گفتاردرمانی