رابطه ابعاد انگیزش با عملکرد تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و اهداف: در هر نظام آموزشی میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان یکی از شاخص های موفقیت در فعالیت های علمی است. هدف این مطالعه بررسی رابطه انگیزش و ابعاد آن با عملکرد تحصیلی در دانشجویان بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی ۱۳۹۳-۱۳۹۲ بودند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی، نمونه ای به حجم ۲۹۱ نفر (دختر و پسر) انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده برای سنجش انگیزش، مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS) والرند و همکاران (۱۹۹۲) بود. همچنین معدل کل آنان به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی لحاظ شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار ۱۶ SPSS و با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، آزمون t برای گروه های مستقل، آنالیز واریانس و رگرسیون چندگانه در سطح معنی داری (۰/۰۵ α =) انجام شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که مولفه های انگیزش درونی و بیرونی با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری ندارد. اما مولفه بی انگیزگی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری دارد (۰/۰۰۶ =P، ۰/۱۶ =r). میانگین نمره انگیزش درونی و بیرونی در دختران نسبت به پسران بیشتر بود اما میانگین نمره بی انگیزگی در دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر برتری داشته که این برتری فقط در بی انگیزگی معنادار بوده است (۰/۰۰۱< P). همچنین ازنظر آماری تفاوت معنی داری فقط در مورد بی انگیزگی در دانشجویان موردمطالعه برحسب دانشکده مشاهده شد (۰/۰۰۳=P). میانگین انگیزش و مولفه های آن در دانشجویان سال اول نسبت به سایر دانشجویان بیشتر بود (۰/۰۰۷=P، ۰/۰۰۲=P). نتیجه گیری: شناسایی ابعاد و نقش عوامل انگیزشی در عملکرد تحصیلی دانشجویان به منظور انجام مداخلات آموزشی و برگزاری کارگاه های آموزشی، به ویژه برای دانشجویان شاغل به تحصیل در حوزه سلامت ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

Intrinsic Motivation ، Extrinsic Motivation ، Non-Motivatedness ، Academic Achievement ، انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی ، بی انگیزگی ، عملکرد تحصیلی