اثر وجود فنل در محیط های آبی بر سمیت نانوذرات اکسیدتیتانیوم غنی شده با آهن و اکسیدتیتانیوم غیرترکیبی با آهن

زمینه و هدف: خواص ویژه و منحصر به فرد نانوذرات، خطرات احتمالی منحصر به فردی نیز به دنبال خواهد داشت. به علاوه این مواد در شرایط مختلف ممکن است سمیت های مختلفی داشته باشند، لذا در این تحقیق به بررسی سمیت نانوذراتTiO۲ و Fe-doped TiO۲ (Fe:TiO۲) در دوحالت تماس یافته با فنل و بدون تماس با فنل پرداخته شده است. روش کار: ابتدا محلول استوک نانومواد مورد بررسی ساخته شده و با فنل مواجهه داده شد. پس از تهیه غلظت های مختلف از محلول استوک، دافنیا مگنا با نانومواد مواجهه یافته و مواجهه نیافته با فنل تماس داده شد. میزان مرگ دافنی ها با استفاده از مدل پروبیت در نرم افزار SPSS ۱۶ تجزیه و تحلیل شد و LC۵۰ ، NOEC و غلظتی که در آن ۱۰۰% مرگ و میر رخ می دهد در زمانهای ۱۲ تا ۹۶ ساعت پس از تماس محاسبه گردید. نتایج: طبق نتایج به دست آمده، LC۵۰ ۴۸ ساعته TiO۲ و Fe:TiO۲ در حالت بدون مواجهه با فنل به ترتیب ۲۷۰۵ و بیش از mg/l  ۱۵۰۰۰و در حالت تماس با فنل، به ترتیب ۴۱۴ وmg/l ۱۲۵۸ محاسبه شد. NOEC ۴۸ ساعته در مورد نانوذرات TiO۲ مواجهه یافته و مواجهه نیافته با فنل به ترتیب ۴۱و mg/l ۱۲۵۳و در مورد Fe:TiO۲ به ترتیب ۷۸۹ و بیش از mg/l۱۵۰۰۰ بدست آمد. همچنین غلظت ۱۰۰% مرگ و میر ۴۸ ساعته در مورد نانوذرات TiO۲ مواجهه یافته و مواجهه نیافته با فنل به ترتیب بیش از ۱۰۹۰و بیش از mg/l ۱۲۵۳و در مورد Fe:TiO۲ به ترتیب بیش از ۲۱۰۸ و بیش از mg/l۱۵۰۰۰ بدست آمد. نتیجه گیری: با توجه به LC۵۰ ۴۸ ساعته این مطالعه نشان داد که سمیت نانو Fe:TiO۲ و نانوTiO۲ به علت مواجهه با فنل به ترتیب بیش از ۱۲ برابر و ۵/۶ برابر افزایش می یابد. اما به طور کلی با توجه به شاخص LC۵۰ در حالتهای مختلف می توان گفت سمیت نانوFe:TiO۲ که از خواص کاتالیستی بهتری نیز برخوردار می باشد، در مقایسه با نانوTiO۲ کمتر می باشد. بنابراین در کاربردهای مختلف باید استفاده از آن به جای TiO۲ خالص مورد بررسی قرار گیرد زیرا این ماده خطر کمتری را برای محیط زیست در بر خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

Nonoparticles ، Titanium Oxide ، Phenol ، Toxicity ، Bioassay ، اکسیدتیتانیوم ، نانوذرات ، فنل ، سمیت ، آزمون زیستی