بررسی ارتباط میان مدیریت زمان با استرس شغلی و عملکرد در کارکنان زن و مرد اداره مدیریت تدارکات و امور کالا شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب

در دنیای فعلی عواملی مانند جهانی شدن اقتصاد و ایجاد بازارهای جهانی، تغییرات سریع فناوری، گسترش سازمان ها بر اساس دانش، توسعه تجارت در دنیای مجازی، دسترسی سریع و ساده مشتریان به کالاها و خدمات، منجر به شدت یافتن رقابت بین واحدهای کسب وکار و به دنبال آن فشار روانی حاصل از آن، بر کارکنان این سازمان ها هست. یکی از سیاست های سازمان های پیشرو در عرصه رقابت های اقتصادی، کاهش فشار روانی کارکنان باهدف حذف تبعات منفی آن، مانند پایین آمدن بهره وری و کارایی است؛ بنابراین ازآنجاکه مدیریت بهینه زمان، فشارها و گسترش و هجوم همه جانبه روزانه کارها را تحت نظم و قواعد درآورده و در کاهش اضطراب و تنش فرد و درنهایت کاهش استرس و بهبود عملکرد وی نقش موثری دارد. بر این مبنا، سه فرضیه طرح و برای کلیه فرضیات سطح معنی داری ۵ درصد در نظر گرفته شد. در این پژوهش، روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های مدیریت زمان المستد، استرس شغلی پارکر و دکوتیس و خودارزیابی عملکرد شغلی پاترسون استفاده گردید. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان مدیریت تدارکات و امور کالای شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب ۴۷۷ نفر بوده که از میان آن ها نمونه ای معادل ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. از این تعداد، ۲۲۸ نفر پرسشنامه های توزیع شده را پاسخ داده و تکمیل نمودند. برای استخراج نتایج پرسشنامه ها از روش های جدول فراوانی، درصد، میانگین و... و برای آزمون فرضیات و تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون بین متغیرها استفاده شده است. با استفاده از روش های آماری فوق و به کارگیری نرم افزار "spss"کلیه داده ها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد: ۱- بین مدیریت زمان و استرس شغلی کارکنان زن و مرد رابطه معنی داری وجود دارد. ۲ - بین مدیریت زمان و عملکرد کارکنان زن و مرد رابطه معنی داری وجود دارد. ۳ - بین استرس شغلی و عملکرد کارکنان زن و مرد رابطه معنی داری وجود دارد. در پایان پیشنهاد هایی برای بهبود مدیریت زمان و عملکرد و کاهش استرس شغلی کارکنان زن و مرد ارائه گردید

کلیدواژه ها:

Time Management - job stress - job performance ، مدیریت زمان ، استرس شغلی ، عملکرد شغلی