بررسی نقش دین و دین مداری در انحرافات اجتماعی نوجوانان و جوانان شهر ابهر در نیمه دوم سال ۱۴۰۱

از دیدگاه روان شناسی تکاملی باورهای مذهبی و انجام اعمال دینی دلالت کارکردی برای زندگی اجتماعی دارد. محتوای دینی بطور فراوان، دستورات، هنجارها و ممنوعیت هایی برای احترام گذاشتن به رفتارهای اجتماعی را در برنامه خود دارد و در صورت عمل نکردن به آنها باید منتظر بعضی تنبیهات بود. در این دیدگاه اطاعت و فرمانبرداری از مفاهیمی است که برای درک نگرش ها و اخلاقیات اجتماعی و فردی افراد اهمیت زیادی دارد و باورهای دینی مصداق آن می تواند باشد. دینداری به دلیل ماهیت و محتوایی که دارد تقریبا با تمامی موضوعات و مسائل مطرح در حوزه انسانی و اجتماعی، از جمله حوزه آسیب های اجتماعی ارتباط پیدا می کند. در این میان نقش دین در کاهش انحرافات اجتماعی یکی از موضوعاتی است که در زمینه تبیین کارکردی دین مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله رابطه دینداری و انحرافات اجتماعی در بین دانش اموزان دوره متوسطه دوم پسر شهرستان ابهر بررسی شده است. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسش نامه می باشد، در این پژوهش نمونه ای به تعداد ۳۸۴ نفر از پسران ۱۵ تا ۱۸ ساله شهر ابهر نخست به شیوه نمونه گیری خوشه ای و در مرحله دوم به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. براساس یافته های نظری پژوهش گرچه می توان رابطه جداگانه و مستقیم هر یک از ابعاد دینداری و انحرافات اجتماعی را بر اساس نظریه های کارکردی دین تبیین کرد. با این وجود نتایج حاصل از تحلیل چند متغیری، نشان داد که تنها بعد پیامدی و بعد مناسکی دینداری (ابعاد عملی دینداری) تاثیر مستقیم و بازدارنده ای بر انحرافات اجتماعی دانش اموزان دوره متوسطه دوم دارد.

کلیدواژه ها:

دین ، دینداری ، انحرافات اجتماعی