بررسی رابطه بین نوع نگرش های دینی و مذهبی با میزان گرایش دانش اموزان دوره دوم متوسطه به رفتار های خودکشی شهرستان زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

پایبندی به مذهب عامل مهمی است که سطح بهداشت روانی افراد را افزایش داده و باعث کاهش اختلالات روانی و گرایش به خودکشی می شود. بنابراین هدف از اجرای این پژوهش بررسی ارتباط بین نگرش مذهبی با میزان گرایش به خودکشی دانش اموزان مدرسه های شهرستان زنجان می باشد. طرح تحقیق پژوهش حاضر توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش اموزان مدرسه های شهرستان زنجان می باشد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ۱۵۰ نفر از دانش اموزان انتخاب شدند. جهت بررسی نگرش مذهبی از پرسشنامه نگرش مذهبی و جهت سنجش میزان گرایش به خودکشی از پرسشنامه انگاره پردازی خودکشی بک (BSSI) استفاده شد. داده های حاصل از اجرای آزمون با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مورد محاسبه قرار گرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین نگرش مذهبی کلی با گرایش به خودکشی دانش اموزان (۰۰۱/۰= p، ۳۳۶/۰-=r) همبستگی منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین بعد اعتقادی با گرایش به خودکشی (۰۲۲/۰= p، ۱۸۷/۰-=r)، بعد تجربی با گرایش به خودکشی (۰۰۲/۰=p ، ۱۵۱/۰-=r) و بعد پیامدی با گرایش به خودکشی دانش اموزان (۰۱۲/۰=p ، ۲۰۴/۰-=r) همبستگی منفی معناداری وجود داشت، اما بین بعد مناسکی با گرایش به خودکشی دانش اموزان ارتباطی دیده نشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین نگرش مذهبی با گرایش به خودکشی دانش اموزان ارتباط منفی وجود دارد. بنابراین جای آن دارد که توجه بیشتری به تحکیم بنیان های دینی دانش اموزان صورت گیرد، زیرا مذهب علاوه بر اثرات مفید بر بهداشت روانی نقش مهمی در کاهش اختلالات روانی نظیر اضطراب، افسردگی و خودکشی به عهده دارد.

کلیدواژه ها:

نگرش مذهبی ، بعد اعتقادی ، بعد پیامدی ، خودکشی ، گرایش به خودکشی.