بررسی و شناسایی طراحی آموزشی و یادگیری واقعیت افزوده

راه های مختلفی برای آموزش و آموزش افراد با توجه به اطلاعات و مهارت های خاصی که نیاز دارند وجود دارد. این روشها شامل سخنرانیهای کلاسی با کتابهای درسی، رایانه، دستگاه های دستی و سایر وسایل الکترونیکی است. انتخاب نوآوری یادگیری به دسترسی فرد به فناوری های مختلف و زیرساخت محیط اطراف فرد بستگی دارد. در یک جامعه به سرعت در حال تغییر که در آن اطلاعات و دانش زیادی در دسترس است، اتخاذ و به کارگیری اطلاعات در زمان و مکان مناسب برای کارایی اصلی در محیط های مدرسه و کسب و کار مورد نیاز است. واقعیت افزوده (AR) یکی از فناوریهایی است که مکان و زمان آموزش و آموزش را به طور چشمگیری تغییر میدهد. این فناوریها در مجموع به عنوان واقعیت توسعهیافته (XR) شناخته میشوند و باعث تغییر در صنایع میشوند. صنایعی مانند مهندسی، تولیدو اکتشاف فضا معمولا از AR در برنامه های تجاری مانند تحقیق و توسعه استفاده می کنند . با ظهور فناوریهای جدید و پذیرش گسترده تلفنهای هوشمند، انتظار میرود که مربیان به طور فزایندهای از AR در کلاس درس استفاده کنند. ما در این پژوهش به شناسایی طراحی آموزش و الگوهای طبقه بندی آموزش و همچنین واقعیت افزوده و در نهایت به ارتباط طراحی انگیزشی و طراحی آموزش می پردازیم. همچنین در این پژوهش مرور ادبیات واقعیت افزوده (AR)، نحوه کاربرد آن در آموزش و پرورش و تاثیر بالقوه آن بر آینده آموزش را توصیف میکند.

کلیدواژه ها:

طراحی آموزش ، واقعیت افزوده ، رویکرد یادگیری