عناصر زبان شناسی ترجیحی جنسیتی در مطالعات پژوهشی زبان شناسی کاربردی

این مقاله قصد دارد بررسی کند که آیا عناصر زبانی ترجیحی جنسیتی که توسط برخی از زبان شناسان (آرماگون، کاپل)یافت می شود، همان بسامدهای پیوند جنسیتی را در تحقیقات کاربردی زبانشناسی انجام شده توسط برخی از محققان(NNS) نشان می دهد. زبان شناسی ترجیحی جنسیتی یکی از مباحث مورد توجه در حوزه زبان شناسی اجتماعی است کهرابطه ی میان زبان موضوعی انسان، الگوهایی مورد استفاده شخص را از نظر جنسیتی بررسی می کند. زبان شناسان بر اینباورند که زبان ابزار منعکس کننده ی الگوهای اندیشه و ویژگی های ذهنی و رفتاری انسانی است. بنابراین مطالعه ی زبان،مطالعه ی الگوهای ذهنی و رفتاری جنسیتی سخنگویان آن است. ساخت های حاصل از تجربیات رفتاری جنسیتی انسان ازجهان خارج در ذهن انسان شکل می گیرد و آنها را به زبان خود انتقال می دهد تا تفاوت های احتمالی زن و مرد در استفاده اززبان موضوعی در زبانشناسی اجتماعی، بیان مفاهیم استفاده زبانی در قالب این ساخت ها را بیابد. در این راستا، برخی ازمقالات پژوهشگران مختلف مورد بررسی و برخی ویژگی های هدف مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که اگرچهالگوهای استفاده از پیوند جنسیتی برای بسیاری از آن ویژگی ها درپژوهش ها مشاهده شد، اما تفاوت بین مردان و زنان درفراوانی استفاده از آن عناصر معنی دار نبود. این تفاوت غیر قابل توجه نشان می دهد که محدودیت های ژانر یا استفاده از زباندوم یا هر دو، نویسندگان زبان دوم را از بیان جنسیت خود در متونی که تولید می کنند به حداکثر ظرفیت خود باز می دارد.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی جنسیتی ، ژانر ، زبان دوم ، زبانشناسی کاربردی