تغییرات ساختاری غده آدرنال موش های صحرایی در دیابت نوع یک و نوع دو

دیابت نوعی اختلال متابولیک است که ناشی از نقص در عملکرد انسولین ، ترشح و یا سنتز آن و یا هر دو همراه است . بنابراین دور از انتظار نیست که عملکرد سایر غدد درون ریز، که به نحوی با متابولیسم بدن سروکار دارند، از جمله غده آدرنال، را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در پژوهش حاضر اثرات دیابت القایی نوع یک و نوع دو بر ساختار غده ادرنال در موش های صحرایی نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفته است . روش کار: بدین منظور ۱۸ عدد موش صحرایی نر نژاد ویستار به سه گروه کنترل(سالم )، دیابت نوع یک تجربی (تزریق زیر جلدی آلوکسان ۱۳۵mg/kg و دیابت نوع دو تجربی تیمار با آب آشامیدنی محتوی فروکتوز ۱۰% به مدت ۸ هفته ) تقسیم شدند. دو ماه پس از مشاهده علائم القای هر دو نوع دیابت ابتدا از طریق سینوس چشمی خونگیری بعمل آمد تا سطوح فاکتورهای بیوشیمیایی خون مانند گلوکز و انسولین مورد ارزیابی قرار گیرد. سپس به طور تصادفی یکی از غدد آدرنال موشهای صحرایی خارج و پس از آماده سازی بافتی و رنگ آمیزی ، تغییرات ساختاری مدولای آدرنال بوسیله تکنیک های استریولوژی مورد بررسی قرار گرفت . بحث و نتیجه گیری : کاهش حجم و تراکم نورونی ناحیه مدولای آدرنال در شرایط دیابتیک ممکن است ناشی از ایجاد مسیرهای متابولیکی غیرطبیعی همچون استرس اکسیداتیو بواسطه هیپرگلیسمی و به دنبال آن تشدید آسیب پذیری سلولهای ناحیه مدولای آدرنال اتفاق افتاده باشد. در عین حال چنین به نظر می رسد که علاوه بر تغییرات متفاوت در سطوح انسولین در دو نوع دیابت و نیز سرعت وقوع هیپرگلیسمی در دیابت نوع یک ، بروز اختلالات متابولیک پیچیده و آسیب های عصبی ، ناشی از دیابت نوع دو تا حد زیادی وابسته به طول دوره ابتلا به دیابت می باشد.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع یک ، دیابت نوع دو ، آدرنال ، موش صحرایی