اولویت بندی پیشران های نگهداشت نیروی انسانی در مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران

مقدمه و هدف: نگهداشت نیروی انسانی یک مفهوم کلیدی در مدیریت منابع انسانی است که به فرایند حفظ و توسعه منابع انسانی در یک سازمان اشاره دارد. هدف کلی پژوهش حاضر، اولویت بندی پیشران­های نگهداشت نیروی انسانی در مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.روش شناسی: پژوهش کاربردی حاضر در سال ۱۴۰۲ با رویکرد توصیفی از نوع همبستگی  انجام شد. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تعداد ۷۵۰ نفر تشکیل می­دادند که براساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) تعداد ۲۵۴ نفر با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای برحسب جنسیت به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده­ها از پرسش­نامه محقق ساخته با ۳۰ سوال و سه بعد (عامل فردی، عامل سازمانی و عامل محیطی) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزار به تایید متخصصان رسید و پایایی آن با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ ۸۳/۰ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های تی تک نمونه­ای و فریدمن استفاده شد.یافته ها:  نتایج نشان داد که عامل فردی، سازمانی و محیطی بر نگهداشت نیروی انسانی در مجتمع دانشگاهی پیامیر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران تاثیر معناداری دارند. همچنین نتایج آزمون فریدمن نشان داد که اولویت بندی پیشران­های نگهداشت نیروی انسانی در مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران متفاوت است و عامل سازمانی با میانگین رتبه­ ای ۲/۱۴ در رتبه اول و عامل محیطی با میانگین رتبه ای ۱/۹۲در رتبه آخر قرار دارد.نتیجه گیری: به طور کلی، نگهداشت نیروی انسانی به عنوان یک فرایند استراتژیک در مدیریت منابع انسانی، به سازمان کمک می کند تا با حفظ تجربه و دانش، کاهش هزینه های جذب و آموزش، حفظ سرمایه انسانی، افزایش رضایت کارکنان به حفظ ثبات سازمانی و پیشرفت مداوم دست یابد.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، نگهداشت ، دانشگاه پیامبر اعظم ، علوم پزشکی