بررسی مقایسه ای میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی در دو وضعیت دمر و طاقباز

مقدمه : دوره نوزادی یکی از با اهمیت ترین دوران زندگی است . مهمترین علت مرگ و میر در این دوره کم وزنی و نارسی می باشد و بیشترین میزان خطر مرگ نوزادی ما بین نوزادانی اتفاق می افتد که وزن زمان تولد آنها پائین تر از ۱۰۰۰ گرم و طول مدت حاملگی کمتر از ۳۰ هفته است . در نوزادان نارس وخامت و شدت بیماریها افزایش می یابد و یکی از علل اصلی مرگ این نوزادان سندرم دیسترس تنفسی است . در این صورت نوزادان مبتلا مکررا" دچار قطع تنفس و افت فشار اکسیژن خون شریانی می شوند.هدف : این تحقیق به منظور مقایسه میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی در دو وضعیت دمر و طاقباز انجام شده است .   نوع پژوهش : مطالعه از نوع متقاطع ( cross over ) بود که در آن پژوهشگر نوزادان نارس مبتلا به دیسترس تنفسی را طی مدت دقیقه در وضعیت دمر و ۴۵ دقیقه دیگر در وضعیت طاقباز قرار داده است ، سپس آنها از نظر چگونگی اکسیژن گیری و مراحل هیپوکسی مورد مقایسه قرار گرفتند   نمونه : ۶۰ نوزاد نارس از بین نوزادان با سن رحمی زیر ۳۷ هفته که مبتلا به دیسترس تنفسی بودند نمونه پژوهش را تشکیل داده اند که به روش تدریجی انتخاب شدند.   نتایج : یافته های حاصل با استفاده از آزمون آماری T زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج بیانگر آن بود که میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در وضعیت دمر بطور معنی داری بیشتر از وضعیت طاقباز بوده است (۱۵۵/۴ = t ،۰۰۰۱/۰ p< )به عبارت دیگر میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی از ۹۴/۹۹ در وضعیت طاقباز به /۲۹ در وضعیت دمر افزایش پیدا کرده بود.   بحث و نتیجه گیری : با توجه به این یافته پرستاران می توانند با برقراری وضعیت مناسب در نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی از بروز حوادث هیپوکسی در آنها جلوگیری بعمل آورند.

کلیدواژه ها:

Premature neonate ، Respiratory distress syndrome sao۲ pulse oximeter oxygen saturation ، Supine & prone position. ، نوزادان نارس سندرم دیسترس تنفسی وضعیت دمر وطاقباز- اشباع اکسیژن