ارتباط افسردگی و خودکارآمدی در دانشجویان پرستاری

زمینه و هدف: خودکارآمدی موجب تنظیم فرایندهای تنش زا می شود. بعلاوه، دانشجویان به عنوان گروهی پرخطر برای ابتلا به افسردگی شناخته می شوند. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط میان افسردگی و خودکارآمدی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.   روش بررسی: این مطالعه از نوع همبستگی است و جامعه پژوهش را دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل دادند. برای نمونه گیری، از بین کلاس های دانشکده به طور تصادفی کلاس هایی انتخاب شدند. در مجموع تعداد ۲۴۹ نفر از دانشجویان سال های اول تا سوم پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کردند ابزار گردآوری داده ها از سه قسمت تشکیل می شد: اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی Sherer و همکاران و پرسشنامه افسردگی Beck . برای تجزیه تحلیل داده ها نرم افزار SPSS نسخه ۱۶و آزمون های آماری همبستگی Pearson ، آزمون Chi-square و Fisher مورد استفاده قرار گرفت.   یافته ها: آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین افسردگی و خودکارآمدی دانشجویان ارتباط آماری معنی دار معکوس وجود دارد (۰.۰۰۱ p< ؛ ۴۶۱/۰ - = r ). همچنین ارتباط معنی دار معکوس میان افسردگی و علاقه مندی به رشته تحصیلی (۰.۰۰۱ p< ) و نیز ارتباط معنی دار مستقیم بین خودکارآمدی و کفایت درآمد خانواده (۰.۰۲۹ p= ) یافت شد.   نتیجه گیری کلی: نتایج این پژوهش نشان داد بین افسردگی و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری ارتباط معکوس وجود دارد؛ یعنی افسردگی بالاتر با خودکارآمدی پایین تر ارتباط دارد. پیشنهاد می گردد در پژوهش های بعدی، ارتباط افسردگی و خودکارآمدی در دانشکده های دیگر و در مقایسه با سایر رشته ها نیز مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Depression ، Self -efficacy ، Nursing Student ، افسردگی ، خودکارآمدی ، دانشجوی پرستاری