«وسیله الشفاء» کتابی دیگر از محمدصالح رضوی (با مروری بر احوال و آثار وی)

محمدصالح رضوی(زنده در ۱۱۰۴ ق) فرزند میرزا محمدباقر متولی و برادر میر شاه تقی الدین محمد متولی است. از وی چهار مجموعه شعر به نام های جواهرالخیال، دقایق الخیال، معارج الخیال(هر سه، رباعی نامه) و لطایف الخیال(برگزیده غزل های شاعران عهد صفوی) بازمانده و شناخته شده است. اما محمدصالح کتابی دیگر نیز دارد که تا کنون جزو آثار او شمرده نشده است. علت این امر، آمیختگی نام و شرح احوال وی با میرزا (ابو)صالح رضوی صدرالممالک(فوت: ۱۰۹۰ ق) است که فرزند میرزا محسن نواب رضوی و نواده دختری شاه عباس اول بوده و به تولیت آستان قدس اشتغال داشته و مدرسه صالحیه نواب و ایوان مصلی در مشهد مقدس به امر وی ساخته شده است. در این مقاله ضمن اشاره به آمیختگی نام و شرح حال این دو، کتاب «وسیله الشفاء» محمدصالح رضوی و نسخه های آن را معرفی می کنیم.

کلیدواژه ها:

وسیله الشفاء ، محمدصالح رضوی ، جواهرالخیال ، دقایق الخیال ، معارج الخیال ، لطایف الخیال