نگاهی به تصوف و عرفان در عصر تیموری و صفوی

دوره شکوفایی تصوف در دوره تیموریان نیز تا پیدایش صفویه استمرار داشت . حاکمان تیموری نسبت به برخی سلسله های صوفیه بر حسب عقاید و تعصبات دینی خاص خویش رفتار می کردند. فرقه های حروفیه و خلوتیه در دورە تیموری رواج یافت. تیموریان به مشایخ صوفیه اعتقاد بسیار داشتند و قرن هشتم و نهم دوران رونق تصوف است ؛ ازین رو، کمتر شاعر و نویسنده یا عالمیرا می یابیم که در این دوره از ذوق عرفانی بی بهره مانده با شد و جلوه هایی از آن را در آثار خود منعکس نکرده با شد . با این حال، برخی مشایخ صوفیه در این ادوار، خصوصا در زمان تیموریان، مورد سخت گیری و اذیت برخی متشرعان ظاهری قرار می گرفتند.از مهمترین اوصاف تصوف در این دوره، ظهور علایق شیعی در مشایخ صوفیه و رواج و قدرت یافتن سلسله های صوفیانه شیعی ، از جمله سلسله صفویه و نوربخشیه و نعمت اللهیه، ا ست . احتمالا علت اصلی این امر، انقراض خلافت عباسی و آزاد شدن مردم در پیروی از مذاهب و ت ضعیف قدرت حکومتی اهل سنت بود. گسترش اندیشه های صوفیانه از بارزترین ویژگی های جامعه ایران درعصر تیموری بود تا جایی که به نظر می رسید تصوف بر تمام جنبه های زندگی اجتماعی مردم سایه افکند. این وضعیت برخاسته ازشرایط نابه سامان آن عصر بود

کلیدواژه ها:

تصوف ، عرفان ، تیموریان ، صفویان