رابطه خودتنظیمی انگیزشی با اهمال کاری و درگیری تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودتنظیمی انگیزشی با اهمال کاری ودرگیری تحصیلی دانش آموزان می باشد و روش پژوهش از نوع مروری است . این پژوهش به بررسی رابطه خودتنظیمی انگیزشی بااهمال کاری ودرگیری تحصیلی دانش آموزان و تعاریف این متغیرها به وسیله مرور پژوهش های پیشین و مبانی نظری در این زمینه می پردازد. به صورت کلی یافته های پژوهش ها حاکی از آنند که آموزش خودتنظیمی انگیزشی باعث افزایش درگیری درگیری تحصیلی و کاهش اهمال کاری می شود. راهبردهای خودتنظیمی باعث افزایش درگیری شناختی و انگیزشی می شود و این به موفقیت و پیشرفت در اهداف یادگیری منجر می شود. همچنین خودتنظیمی روشی برای تغییر افکار، احساسات، تمایلات، اعمال فرد و بهبود تلاش ودرگیری در امور روزانه است که با نظم و معنا دادن به زندگیمی تواند به اهداف بالاتری مانند درگیری تحصیلی برسد. همچنین در افرادی که مهارت خودتنظیمی انگیزشی را در خود پرورش میدهند اهمال کاری کاهش می یابد. بنابراین پیشنهاد می شود،مسئولان و برنامه ریزان درسی آموزش و پرورش به منظور آموزش خودتنظیمی انگیزشی برای افزایش درگیری تحصیلی و کاهش اهمال کاری دانش آموزان ، محتواهای آموزشی را برای پرورشخودتنظیمی انگیزشی در برنامه های درسی بگنجانند و به مدرسان نیز آموزش های لازم در این زمینه ارایه گردد

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی انگیزشی ، درگیری تحصیلی ، اهمال کاری