ارزیابی روش های مقاوم سازی سازه های اسکلت فلزی و تعیین روش بهینه

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 118

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICMBA02_426

تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1402

چکیده مقاله:

روش های مختلفی جهت مقاوم سازی ستون های فلزی وجود دارد که شامل مقاوم سازی ستون با FRP، مقاوم سازی ستون با ژاکت فلزی و مقاوم سازی ستون با ژاکت بتنی می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی و مقایسه روش های مختلف مقاوم سازی ستون ها و تاثیر مشخصات هندسی بر رفتار و ظرفیت کمانشی ستون های فلزی با ژاکت بتنی به عنوان روش مقاوم سازی برتر ساختمان های اسکلت فلزی شهر گچساران است . جهت مدلسازی از نرم افزار آباکوس استفاده شد. با تغییرات در ابعاد هندسی به بررسی ظرفیت نهایی کمانشی ستون فلزی پرداخته شد. بر اساس نتایج تغییرات ظرفیت کمانشی ستون مقاوم سازی شده با ژاکت بتنی در برابر تغییرات ابعاد ستون در مود اول مشاهده گردید که با افزایش ابعاد ستون ورق باکس فولادی مقدار ظرفیت کمانشی در مود اول از ابعاد ۲۰ تا ۴۰ سانتی متر روندی صعودی داشته و از ۲,۷۷ تن به ۲,۵۳۲ تن رسید. که رشدی برابر با ۹,۶ برابر بوده است . در ادامه با افزایش بعد به ۵۰ سانتیمتر ظرفیت کمانشی کاهش یافته و از ۵۳۲ تن به ۴۰۳ تن رسیده است که کاهشی برابر با ۱,۲۴% می باشد. همچنین ، بر اساس نتایج تغییرات ظرفیت کمانشی ستون مقاوم سازی شده با ژاکت بتنی در برابر تغییرات ابعاد ستون در مود اول مشاهده شده است که با افزایش ابعاد ستون ورق باکس فولادی مقدار ظرفیت کمانشی در مود اول از ابعاد ۲۰ تا ۴۰ سانتی متر روندی صعودی داشته و از ۰۲,۸۰ تن به ۵۴۷ تن رسیده است که رشدی برابر با ۸,۶ برابر بوده است . در ادامه با افزایش بعد به ۵۰ سانتیمتر ظرفیت کمانشی کاهش یافته و از ۵۴۷ تن به ۱,۴۱۶ تن رسیده است که کاهشی برابر با ۹,۲۳% می باشد. در ادامه ، بر اساس نتایج تغییرات ظرفیت کمانشی ستون مقاوم سازی شده با ژاکت بتنی در برابر تغییرات ابعاد ستون در مود سوم مشاهده گردید که با افزایش ابعاد ستون باکس فولادی مقدار ظرفیت کمانشی در مود سوم روندی کاملا صعودی داشته است . با افزایش بعد ستون از ۲۰ سانتیمتر به ۳۰ سانتیمتر، ۴۰ سانتیمتر و ۵۰ سانتیمتر، ظرفیت کمانشی به ترتیب ۸۴,۱، ۰۴,۳ و ۷۴,۴ برابر شده است .

نویسندگان

بهرام عزیزی

کارشناس ارشد مهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی ، یاسوج