فرامتن احیای ژانری مطرود در ادبیات اومانیستی

فرامتن، ژانری نگرشی نگارشی ست که برای نخستین بار در جهان ادبیات و ادبیات جهان توسط آرش آذرپیک و در لوای مکتب فلسفی- ادبی عریانیسم مطرح گردید گلستان ،سعدی منشآت قائم مقام بهارستان ،جامی تاریخ بیهقی و... در اوج ،زیبایی والایی و ادبیت هماره خویش اگر بنابر مقوله لندیهای علمی سیستماتیک و آکادمیک نگریسته شوند نه در مقوله بندیهای شعری و نه در مقوله بندیهای داستانی قرار می گیرند، همچنین آذرپیک با ذکر این نکته معتقد است که هرگونه پیش فرض شعری و داستانی درباره ی اینگون متون پیشاپیش محکوم به بریدن انگشتهای پا برای جا گرفتن در کفش مورد نظر ماست بنیان روایت آثاری را که بعد از مقوله بندیهای پیشنهادی آذرپیک در دهه ۸۰ خورشیدی- فرامتن میخوانیمشان در دنیای ادبیات رخ نداده است هستی شناسی چنین متونی تماما در دنیاها و فضاهای دیگری همچون تاریخ، علوم تجربی فلسفه و.... رخ داده است اما نگارنده آنها در حین نگارش و نگرش به هستی چنان از خنیای زبان و ساحات ادبی (چه) شعری و چه داستانی بهره جسته که متنی هنری ادبی را آفرینشگر شده لذا ،فرامتن با بهره وری از جنس سوم تمام ساحات شعر و داستان در کنار این دو جنسیت بنیادین ادبی و هنری سرزمینی دیگرسان را نمایشگر است و خوانشی دیگرگون نگارشی دیگرگون و نگرشی دیگرگون را به خوانشگران و آفرینشگران ادبی عرضه میدارد که در ذات خویش هیچ کم از شعر و داستان ندارد. نگارندگان این مقال با رویکردی پژوهشی و کتابخانه ای به واکاوی و بررسی این ژانر نوظهور پرداخته اند همچنین ضمن شناخت هر چه بیشتر این ژانر نگرشی نگارشی سعی بر آن دارند که رویکرد انتقادی فراوانیستی در نقد ادبیات اومانیستی از پسامشروطه تا پساعریانسیسم) را نیز مورد واکاوی قرار دهند.

کلیدواژه ها:

فرامتن ادبیات اومانیستی فرااومانیسم زیبایی شناسی والایی شناسی ، عقلانیت