تکلیف دولت ها به محافظت از اشخاص در برابر مخاصمات بیولوژیکی

اهمیت تهدیدهای امنیتی بیوتروریسم و آثار گسترده آن باعث افزایش توجه بین المللی در مقابله با این پدیده شده است . دولت ها موظفند با عنایت به گستره تهدیدات بیولوژیک ، نسبت به وضع قوانین کارامد و مناسب داخلی اقدامات لازم را بعمل آورند همچنین با عضویت در معاهدات بین المللی می توانند از سازوکارهای در آن از جمله مورد اثبات بکارگیری توسط هر کشور و ارجاع موضوع به شورای امنیت سازمان ملل متحد در پروتکل سال ۱۹۲۵ژنو، بهرمند گردند. در اسناد بین المللی تمهیداتی جهت مبارزه با تهدیدات بیولوژیک به عنوان مصداقی از جرائم تروریستی در پروتکل ۱۹۲۵ ژنو، کنوانسیون منع سلاحهای بیولوژیک ۱۹۷۲و قطعنامه ۱۵۴۰ شورای امنیت اندیشیده شده است . با توجه به اینکه مخاصمات بیولوژیک می توانند در قالب جنایات علیه بشریت یا حتی نسل زدائی در زمره جرائم تحت صلاحیت دیوان بین المللی کیفری قرار گیرند لذا دولت های عضو اساسنامه دیوان بین المللی کیفری می توانند مورد را به دادستان ارجاع و تقاضا نمایند به منظور تشخیص اینکه آیا یک یا چند شخص خاص باید به ارتکاب این جنایات متهم شوند تحقیق کند یا حتی دادستان نیز می تواند بر اساس اطلاعات موجود درباره جنایاتی که در محدوده صلاحیت قضایی دادگاه است ، به صلاحدید خود شروع به انجام تحقیقات نماید، گرچه موانعی وجود خواهد داشت . این پژوهش با روش تحلیلی -توصیفی به تکلیف دولت ها به حفاظت از افراد در مقابله با مخاصمات بیولوژیک و سازوکار قانونی دولت ها جهت مبارزه با بیوتروریسم در اسناد بین المللی می پردازد.

کلیدواژه ها:

تروریسم ، تکلیف دولت ، تهدیدات امنیتی ، حقوق بین الملل ، مخاصمات بیولوژیکی