بررسی تاثیر مربی گری سازمانی بر خلاقیت شغلی : نقش میانجی یادگیری زدایی و تعدیل گری خودکارآمدی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مربی گری سازمانی بر خلاقیت شغلی با توجه به نقش میانجی یادگیری زدایی دانش سازمانی و نقش تعدیل گری خودکارآمدی می باشد. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه جمع آوری دادهها به صورت توصیفی -همبستگ ی است . جامعه آماری در این تحقیق کارکنان مدیریت شعب بانک مسکن در شهر مشهد می باشد که طبق اطلاعات بدست آمده مجموع این کارکنان حدود ۹۰ نفر می باشد که یا استفاده از روش نمونه گیری تمام شمار مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار اندازهگیری این پژوهش پرسشنامه ۵۶ سوالی بود که روایی محتوا بر طبق نظر صاحب نظران و روایی سازه بر اساس تکنیک تحلیل عاملی تائیدی مورد تاثید قرار گرفت ؛ همچنین جهت سنجش پایایی پرسشنامه ها از آزمون ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید که به ترتیب برای متغیرهای مربی گری سازمانی ، خلاقیت شغلی ، میانجی یادگیری زدایی دانش سازمانی و خودکارآمدی کارکنان برابر (۹۴/۰، ۷۷/۰، ۸۷/۰ و ۸۲/۰) بدست آمد. به جهت تجزیه و تحلیل دادهها با فرض نرمال بودن دادهها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart Pls استفاده گردید. نتایج حاصل بیانگر این بود که مربی گری سازمانی بر خلاقیت شغلی تاثیر مثبت و معناداری می گذارد. همچنین متغیر یادگیری زدایی دانش سازمانی نقش میانجی گری را در تاثیر مربی گری سازمانی بر خلاقیت شغلی ایفا می کند. همچنین خودکارآمدی کارکنان تاثیر مربی گری سازمانی بر یادگیری زدایی دانش سازمانی را تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

مربی گری سازمانی ، خلاقیت شغلی ، یادگیری زدایی دانش سازمانی ، خودکارآمدی .