مقایسه عملکرد عضلات شانه، تنه و گردن با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 24، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 106
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-24-3_004
تاریخ نمایه سازی: 13 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: یکی از مهمترین گروه هایی که در معرض سندرم متقاطع فوقانی قرار می گیریند نظامیان هستند. نظامیان به واسطه فعالیت های بدنی که دارند اغلب دچار سندرم متقاطع فوقانی می شوند. در همین راستا هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی مقایسه ای عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی است. روش ها: این تحﻘیق از نظر زمان مقطعی، از لحاظ موضوعی یک تحﻘیق کاربردی و از لحاظ روش یا استراتژی یک تحﻘیق علی-مﻘایسه ای میباشد. جامعه آماری تحﻘیق حاضر، شامل ۱۲۰ افسر مرد ۴۵-۳۰ ساله استان کرمانشاه با حداقل ۷ سال سابﻘه کار بود. با در نظر گرفتن شرایط ورود و خروج آزمودنیها تعداد ۷۰ نفر بهصورت هدفمند و دردسترس در دو گروه ۳۵ نفره افسران با و بدون سندرم متﻘاطع فوقانی انتخاب شدند و پس از هماهنگی و آشنایی با چگونگی و ماهیت پژوهش و تکمیل فرم رضایت نامه، اطلاعات لازم گردآوری گردید. از ابزارهای دوربین عکاسی، خطکش منعطف و داینامومتر به ترتیب برای اندازه گیری سر به جلو، شانه گرد، کایفوزیس و عملکرد ایزومتریک برخی از عضلات شانه، گردن و تنه استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری دادههای خام به دست آمده از اندازهگیری ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ است که در دو بخش توصیفی و استنباطی ارایه شده است. یافته ها: افراد با سندرم متقاطع فوقانی با میانگین (سن = ۳/۵۷±۳۴/۸۵ سال، قد = ۰/۰۴±۱۷۸ سانتیمتر، وزن = ۱۱/۸۲±۷۶/۷۷ کیلوگرم) و افراد بدون سندرم با میانگین (سن = ۲/۹۳±۳۴/۰۲ سال، قد = ۰/۰۵±۱۷۹ سانتیمتر، وزن = ۱۱/۰۱±۹۱/۷۹ کیلوگرم) بودند که تحلیل آماری نشان داد که در سطح معناداری ۰/۰۵ درصد تفاوت معناداری بین ویژگی های دموگرافیک وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که بین عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی اختلاف معناداری وجود دارد (۰/۰۵>P < /span>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان مشاهده کرد که الگوهای وضعیت ثابت و تکراری در گروه با سندرم به دلیل نوع و میزان فعالیتشان با رایانه و ایجاد پاسچر ثابت بر نمره قدرت عضلانی و دامنه های حرکتی شانه اثرگذار بوده، که این مسئله در گروه بدون سندرم به دلیل نوع فعالیت شغلی آن ها کمتر دیده شده که می تواند نشان دهنده تاثیر الگوی صحیح وضعیتی در حین فعالیت بر بروز اختلال حرکتی بازو باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد غفوری
Department of Pathology and Corrective Movements, Faculty of Physical Education, University of Guilan, Rasht, Iran
حسن دانشمندی
Department of Pathology and Corrective Movements, Faculty of Physical Education, University of Guilan, Rasht, Iran
علی یار فلاح
Department of Pathology and Corrective Movements, Faculty of Physical Education, Azad University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :