ایجاد محدودیت ساخت و ساز در عرصه های با شرایط ناپایدار و پرخطر طبیعی

خاکبرداری و حفاری به طور منظم بخشی از عملیات ساخت و ساز است و برای طیف وسیعی از پروژه های ساختمانی موردنیاز می‎باشد. در روش هایی که برای خاکبرداری صورت می گیرد، همواره خطر وجود دارد و مسائل خطرآفرین اجتناب ناپذیر خواهد بود. اندازه کوچک قطعات زمین و فاصله عرضی صفر ساختمان ها از یکدیگر در بسیاری از نقاط شیراز باعث شده پایدارسازی گود امری دلهره آور و نگران کننده برای مالکان ساختمان ها و همسایگان شود. در سال های اخیر با افزایش تراکم و تعداد طبقات و نیاز به تامین پارکینگ و سایر سطوح خدماتی در ساختمان ها، عمق گودبرداری نیز بیشتر شده است. اما در بیشتر موارد از همان روش های سنتی که در گود های کم عمق گذشته استفاده می شود. متاسفانه بسیاری هنوز فکر می کنند که به کارگیری تمهیدات ایمنی لازم در پایدارسازی گودبرداری هزینه و زمان بیهوده ای را به کار تحمیل می کند، در حالیکه پایدارسازی گود اصولا جزو کارهای پیچیده و بسیار خطرناک مهندسی محسوب می شود و به ویژه در گودهای با عمق زیادتر نیازمند بررسی های همه جانبه، دقت و نظارت و در نهایت صرف وقت و هزینه قابل ملاحظه ای است تا جان و مال مردم از این طریق به خطر نیافتد. با این حال عدم آشنایی به اصول فنی، سهل انگاری و یا سودجویی غیرمسئولانه منجر به ایجاد حادثه می شود. عدم اجرای مدیریت ایمنی صحیح در پروژه های خاکبرداری شهری در کشور موجب شده است که سالانه تعداد زیادی از افراد، به ویژه کارگران، بر اثر حوادث ناشی از فروریزش گودها جان خود را از دست داده و یا دچار انواع صدمات و معلولیت ها شوند. بهبود وضع موجود مستلزم شناخت عوامل موثر در ارتقای این وضعیت و برآورد دقیق و آگاهانه پارامترهای موثر جهت نیل به خاکبرداری ایمن می باشد. از این روی شناخت و توجه بیشتر پارامترهای تاثیرگذارتر در حین عملیات خاکبرداری موجب کاهش خسارات مالی و جانی خواهد شد. در این تحقیق با معرفی پارامترهای مختلف موثر در خاکبرداری، به تعریف روند پژوهش توسط تحلیل سلسله مراتبی (AHP) با مدل ExpertChoice و SPSS پرداخته شد و سپس اقدام به به رتبه بندی و شناخت مهمترین فاکتورها جهت نیل به خاکبرداری ایمن شهری در سطح شیراز پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: محدودیت ساخت و ساز ، خاکبرداری ، عرصه های با شرایط ناپایدار ، حفاری ، عمق گودبرداری ، شهرداری.