مفهوم «آزار» منتهی به پناهندگی در رویه قضائی کشورهای پناهنده پذیر

یکی از عناصر موجود در تعریف پناهنده که در رویه قضائی کشورهای پناهنده پذیر مباحث بسیاری را به خود اختصاص داده است، عنصر « آزار» (Persecution) است. از آنجا که مفهوم، دامنه و مصادیق این عنصر روشن نیست رویه قضائی با استخراج معنای لغوی، رجوع به برخی از مواد کنوانسیون ۱۹۵۱ و ملاک قرار دادن تبعیض، از آزار تعاریف متنوعی ارائه داده است اما در این میان، تعریف آزار بر مبنای صدمه شدیدی که با معیار نقض های حقوق بشر سنجیده می شود از بیشترین مقبولیت برخوردار شده است. رویکردی که آزار را بر مبنای دستجات مختلفی از نقض های حقوق بشری تعریف می کند به حدی در میان کشورهای پناهنده پذیر از مقبولیت برخوردار است که به سادگی نمی توان وجود آن به عنوان « رویه بعدی» مذکور در بند (ب)۲ از ماده ۳۱ کنوانسیون وین حقوق معاهدات (۱۹۶۹) را در تفسیر کنوانسیون ۱۹۵۱ نادیده گرفت. این رویکرد که آزار را بر مبنای نقش و جایگاه ارزش های استعلایی حقوق بشر تعریف می کند همچنین نفوذ و تاثیر قواعد حقوق بشر بر حوزه قانونگذاری داخلی که تا مدت ها از امور « ذاتا در صلاحیت داخلی» به شمار می رفت را به اثبات می رساند.