فروپاشی یا آشفتگی اجتماعی در ایران ۱۳۷۶-۱۳۸۴

در جامعه و عرصه عمومی ایران مفهوم "فروپاشی" در معانی مختلفی به کار می رود.این گوناگونی کاربرد موجب ابهام در فهم این مسئله خطیر می شود. این مقاله ابتدا در جستجو از معانی فروپاشی در عرصه عمومی سه معنای آن (فروپاشی به معنای اجتماعی ،فروپاشی به معنای گسست در وحدت ملی و فروپاشی به معنای سیاسی) را تشخیص می دهد،سپس با دیدگان نظری جامعه شناسی  سیاسی دولت محور نشان میدهد که چرا مفهوم "آشفتگی اجتماعی"به جای مفهوم"فروپاشی اجتماعی"واژه دقیق تری است.در این مقاله در دفاع از مدعیات مذکور با رویکرد تحلیلی-تجربی از شوها عینی و پژوهش های میدانی بهره برداری شده است.

کلیدواژه ها:

جماعت ، جامعه ، فروپاشی اجتماعی ، کنترل اجتماعی ، وحدت ملی ، فروپاشی سایسی ، وضعیت بی دولتی ، شهروند مدنی