ظرفیت ها و پتانسیل های توسعه زراعت چوب در کشور

کاهش شدید سطح جنگل های طبیعی مسئولین را به این فکر انداخته که مصرف چوب از طریق جنگل های هیرکانی متوقف و خدمات و جنبه های محیط زیستی این جنگل ها مورد توجه قرار گیرد. از طرفی به ظرفیت کار نکردن اکثر کارخانه-های صنایع چوب به دلیل کمبود مواد اولیه، موضوع اهمیت تولید چوب بیشتر در خارج از عرصه های جنگلی یا زراعت چوب با گونه های تندرشد را دوچندان نمود. ارزیابی کمی و کیفی وضعیت موجود تولید چوب در عرصه های کاشت صنوبر و اکالیپتوس بیانگر آن است که سطوح فعلی زراعت چوب در کشور امکان افزایش را دارد. با تعیین قابلیت ها و پتانسیل های توسعه زراعت چوب در کشور میتوان میزان کشت و سپس برداشت سالیانه چوب را افزایش داد. چشم انداز آینده صنایع به مواد اولیه چوب بر اساس نرخ رشد جمعیت و سرانه مصرف چوب برای یک دوره ۱۰ ساله نشان میدهد، صرفنظر از واردات چوب های با ابعاد زیاد مانند گرده بینه، تولید ۱۱/۸ میلیون مترمکعب چوب مصرفی سالانه از طریق زراعت چوب باید حاصل گردد. نتایج بررسی توانایی رشد ارقام پرمحصول صنوبر ۳۵-۴۰ مترمکعب در هکتار در سال نشان داده که تولید چوب مورد نیاز کشور از طریق زراعت چوب با مساحت ۳۰۰ هزار هکتار قابل حصول میباشد که در یک برنامهریزی ۱۰ ساله با کاشت ۳۰ هزار هکتار در سال به دست خواهد آمد. به طور کلی ظرفیت ها و پتانسیل های توسعه زراعت چوب با استفاده از ظرفیت های علمی، تحقیقاتی و ترویجی جهت افزایش عملکرد تولید چوب در واحد سطح و نیز توسعه و افزایش سطح زراعت چوب از طریق شناسایی مناطق مستعد زراعت چوب در حاشیه رودخانه های دائمی، اراضی حاشیه کلان شهرها و شهرهای بزرگ با استفاده از آب فاضلاب، اراضی غیرجنگلی نوار ساحلی شمال و نیز اراضی مستعد زراعت چوب با گونه اکالیپتوس در استان های مناطق گرم سیری به ویژه استان خوزستان قابل دستیابی است. در این راستا موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور در چند دهه گذشته با تکیه بر دستاوردهای تحقیقاتی زیادی در زمینه معرفی رقم و روش های بهزراعی و نیز برای دستیابی به بخشی از پتانسیل توسعه سطح زراعت چوب در مناطق مذکور، توانست ۹۴۱ هزار هکتار اراضی بالقوه را بر روی نقشه شناسایی نماید.

کلیدواژه ها:

تولید چوب ، توسعه زراعت چوب ، صنوبر