رابطه آموزش الکترونیکی و میزان تعلق به دانشگاه در دانشجویان تحصیلات تکمیلی (نمونه: دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی)

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی رابطه بین آموزش الکترونیکی و تعلق به دانشگاه در دانشجویان تحصیلاتتکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی به نگاش درآمده است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و درزمره تحقیقات توصیفی تحلیلی میباشد. روش جمعآوری داده ها به صورت پیمایشی با ابزار پرسشنامه بوده است. جامعه نمونه پژوهش ۱۶۸ نفر از دانشجویان تحصیلات نکمیلی بوده که به روش نمونه گیری تصادفی طبقهای پرسشگری شدهاند. داده های جمع آوری شده نیز در نرمافزار SPSS تحلیل شده اند. نتایج پژوهش بیانگر آنست که در رابطه با آموزش الکترونیکی، بعد برنامه ها و نرم افزارهای آموزشی کاربردی با میانگین ۳/۲۸، و در رابطه با تعلق به دانشگاه، گویه "از انتخاب این دانشگاه پشیمانم" بیشترین درصد موافقت و " اندیشه های من در این دانشگاه، ارزشمند شمرده میشوند" بیشترین درصد مخالفت را کسب کردهاند. نتایج آزمون همبستگیپیرسون رابطه آموزش الکترونیکی و تعلق به دانشگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی تهرانمرکز برابر با r=۰/۵۳۹ میباشد که با توجه به سطح معناداری محاسبه شده (p=۰/۰۰۲) بین آموزش الکترونیکی و تعلق به دانشگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی، رابطه مستتقیم و معناداری وجود دارد. در نهایت، بر اساس آزمون رگرسیون خطی ساده، متغیر پیشبین آموزش الکترونیکی در تبیین متغیر وابسته (ملاک) تعلق به دانشگاه نقش دارد .(F=۱۴/۳۸۲; p<۰/۰۰۰) ضریب تعیین برابر با ۰/۳۶ به دست آمده که حاکی از آنست ۳۶ درصد تغییرات تعلق به دانشگاه حاصل متغیر آموزش الکترونیکی میباشد. در نهایت نظرنگارنده بر آنست که از آموزش ترکیبی استفاده گردد، بدینصورت که در کنار آموزش الکترونیکی از آموزش حضوری هم بهره گرفته شود تا هم از مزایای آموزش الکترونیکی استفاده شود و معایب و تهدیدهای آن مانندکاهش تعلق به دانشگاه، به وسیله آموزش حضوری مرتفع گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، تعلق به دانشگاه ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران مرکز