«تحلیل انسان شناختی آرامش در معنویت های نوپدید و نقد آن براساس نهج البلاغه »

معنویت و آرامش، از جمله نیازهای اساسی انسان بشمار می­آید که برآورده نمودن آن، ازکارکردهای اساسی دین محسوب می­گردد. با توجه به اهمیت این موضوع، امروزه جریان­های متعددی با عنوان معنویت­های نوپدید، با ارائه راهکارهایی درصدد برطرف نمودن این نیاز برآمدند. از آنجایی که اکثر این جریانات با مبانی سکولاریستی و لیبرالیستی سازگار بوده­­اند، خود را در قید ایمان توجه به دنیای ماورای مادی ندانسته و دستورالعمل­هایی منطبق با آن مبانی ارائه داده اند. دربرابر این مکاتب، دین اسلام بویژه نهج البلاغه، با محوریت خداباوری، آرامش حقیقی را در پرتوی ایمان به خدا، و توجه به فضایل و ارزش­های اخلاقی و دستورات دینی دانسته و مخاطبان خود را به شناخت عرفان اصیل اسلامی، ترغیب می­نمایند. پژوهش حاضر، بصورت توصیفی- تحلیلی به بررسی حقیقت و مولفه­ها و راه­های رسیدن به آرامش در معنویت­های نوپدید و نقد آن در نهج­البلاغه پرداخته و به این نتیجه رسیده در معنویتهای نوپدید راه­های رسیده به آرامش شامل شادی، لذت طلبی، مکاشفه عرفانی، رقص، موسیقی، یوگا، مدیتیشن، عشق و سکس بوده، اما در نهج البلاغه امیرمومنان علیj  این شیوه ها و توجه به بعد حیوانی را نقد و آرامش حقیقی را امری فطری و تنها بر مبنای ایمان و با تکیه بر خداوند متعال متحقق دانسته است.

کلیدواژه ها:

آرامش ، معنویت ، معنویت نوپدید ، انسان ، نهج البلاغه